„Нека е вечен”, рече синот на Тајко свечено и соземајќи се.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Па да ти дадам лекови", му рече синот.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
„Веднаш, тато“ – рече синот, го облече палтото и слезе низ скалите.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Ме кандиса... - рече синот попски, му јa стресе уште еднаш раката на дедо и тргна да излезе.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Што туку расправаш, - рече син ѝ. - Главно ќе бидете сигурни оти на чисто спиете.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)