рече (гл.) - гласно (прил.)

- Оној што им бил покорен на нашиве закони не пцовисал за сомун во Лесново и не се жбиравел гладен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе испиеме, рекол гласно Онисифор Проказник. - Но најпрвин оставете нѐ да клечиме во манастиров и да се молиме за нашите мртви.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако? - Ако, - се согласи тој малку збунето, но зарадувано дека ќе има ново име. Рече гласно: - Зоки Поки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Размислував“, рече гласно, „да ги штедевме парите...“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зошто? се згрчи, се намали, ги стисна забите. Заради жена ли, како оној? рече гласно.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)