сака (гл.) - мој (прид.)

— Јас не признавам ни грнци, ни букари, и сакам мојот збор да се слуша! — провика утрото пак Толе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Аха! — се издиши Толе и се замисли. „Значи, близу ти е крајот и тебе, Толе!“ — си проговори за себе, но никако не можеше да помисли за некое спасување со бегање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сакам моето маче да биде најубаво.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Но, мамо, јас сакам моето маче да биде најубаво...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Оф, мамо, не сакам моето маче да биде најлошо. Сите ќе ми се смеат.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Имам многу ограничен буџет и немам многу пари, ама не сакам мојот видеоспот да изгледа евтино: инсистирам на добра приказна и квалитетен производ, сакам да има добра фотографија и сценографија, да играат дузина згодни женски, да се снима на десетина атрактивни локации, да содржи визуелни ефекти и по естетика да наликува на спотовите на Крис Канингам или филмовите на Дени Бојл. Може?“
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Понатаму: Постојано сакав да ме истепате зашто бев сигурна дека никогаш не би можеле да го сакате мојот задник, но ако го истрескавте, тоа ќе значеше дека барем на некој начин сте го прифатиле.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
За миг размислува: - Многу ги сакам моите струпки.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
- Оф, мамо, не сакам моето маче да биде најлошо. Сите ќе ми се смеат.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Но, мамо, јас сакам моето маче да биде најубаво...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Не сакам мојот син да има толку нерадосно, невесело детство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да си одиме од тука, Еди.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Оваа жена не ја сака мојата дива уметност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Па, - ја прекинав јас, - сето тоа не го напишав зашто во тој случај ти немаше да личиш на нормална мајка, а јас сакам мојата да е како сите други.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас миг-два немо гледав во него, а потоа му реков: “И мене ме сакаат моите родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И моето срце беше немирно заради помислата дека, ако сакам мојот живот да го наречам живот, ќе морам да го напуштам домот на родителите, и да ја барам, а не знаев дали ќе ја најдам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А кога моите родители умреа и дознав дека сум бил посвоен, јас тргнав во една друга потрага.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас знам дека мама ме мрази затоа што ме сака.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)