светка (гл.) - ко (прил.)

Светкаат ко свртени метални парички и го пропуштаат сонцето кон нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си сечат и ножот, меѓу кандилата, само светка ко мразурец на месечина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оди таа, одбира во газењето, а предниците од клашеникот само ѝ се поткреваат и копчињата ѝ светкаат ко очиња од пилиња.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Главите им се покриени со железо, со некакви шлемови што им светкаат ко тикви - видимки, ко црпки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)