свртува (гл.) - на (предл.)

Но мислата го свртува на друго: Сотка ѝ е внуче на Спасија, близок род се, како ќе му објаснува зошто му е нужна сликата, нели секоја лага ќе биде плитка и жалосна, и тој само ќе се изложи на подбив пред него, ако не и на опасност да разбере прва жена му за сето тоа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Што зборуваат тие? Се свртувам на сонцето, како тркало, невидлив и тромав, златен и неуморен.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
— Ами, оти не ве гледам, вели, малку подзапира и наеднаш свртува на друго.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Им се свртувам на луѓето што трчаат по мене. Им запрашувам и ним зад петици.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Одеднаш му се свртува на машкото, го фаќа под брада, го гали: - Теткин, теткин, мил, мил.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Секогаш кога ќе се спомене нејзната омилена розова боја, Бреза на сѐ друго заборава и целото внимание го свртува на розовиот предмет, или приказна, или ...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И, само што свртувам на ,Деветтата линија", го здогледувам Манол Форевски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова што се случува пред нејзините очи го говори токму тоа. Се свртува на кај сите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се свртува на другата страна и писнува па од нејзиниот вресок неколку глави се креваат над веленцата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)