Патниците се скаменети во прадвижење на одмерено однесување.“
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Беше едно тешко чувство, една растргана тишина, од која нему устата сама му се искривуваше, не знаејќи дали да се посмее, или пак да се скамени во тој грч што одбива.