спушта (гл.) - се (зам.)

Спуштајќи се прудолу по падините со себе ја исполнуваа Драмчејци, мала и осојничава заветрина, потоа искачувајќи се, по северните падини на Црн Камен, полека и скалесто, го досегнува сртот на источниот лак и продолжувајќи по него во северна насока во расчекор го фаќа Станкоски Рид.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
5. Таква е, гледана однадвор, пуста и ненаселена, наваму од крајот на последната Голема војна, односно наваму од принудната колективизација, и нешто потоа, откако ги зафати луѓето емиграцијата, таа самоникната и безимена потковица среде Бакарно Гумно, која, спуштајќи се благо по голите падини на ридиштата, на запад и на југ, сè до мелиорацијата (пред десетина години ја извршија доброволно младински работни бригади; покрај бесплатна исхрана, работничка облека и плускавици на дланките, младинците имаа и задача да ги шират меѓу себе љубовта и братството) се преточува во ливадско земјиште (сега сушно и неплодно) испресечено со мртвици и блата кои, пак, се вливаа во Црна и во кои заедно со стотици видови барски и преселни птици живееше и лошиот дух на маларијата, а на исток и на север, односно на североисток и на северозапад, сѐ до мариовските планини, односно сѐ до Прилеп и сѐ до крушевските планини, во житница и тутунско поле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од неа, од Градишка Вода, истекува мала бразда, која спуштајќи се низ падините, во шумата ги собира попатните води од другите, помалите и безимени извори, и долу, во полето ја формира Голема Вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Моето вжештено убедување воопшто не му пречи на насмеаниот доктор Мев со сласт да го проголта последниот залак од еклерот: Смири се, другар - ме запира, стасува да нарача „кафе, погорчливо“, па спуштајќи се во столицата, почнува: - Јас сум оп-тимист!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го гледаа езерото како на дланка, воодушевувајќи се на неговата убавина: наутро сонцето го отвораше како голем бел цвет, врамен со зеленило; тоа треперејќи на благото ветренце - се доразвиваше; кружеа галебите над него спуштајќи се да го допрат со крилјата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Спуштајќи се по Моравско-вардарската долина Словените се распространувале по сите нејзини делови.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Знаеја дека тоа е судбинско и молчеа, спуштајќи се по удолницата пред сите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бегај одовде. Не спуштај се в град.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Снегулката раснеше, злокобно и бавно спуштајќи се кон него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Орлите високо завиваат спуштајќи се до дното на опљачканата утроба.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Во мугрите, на вториот ден, едно од козарчињата, спуштајќи се од тврдината низ една подалечна врвица забележа дека од едно пресекнато изворче шурка белкава течност.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Не сакам да стекнеш погрешен впечаток“, рече со засипнат и сиров глас, „само поради тоа што сум внимателна и скромна и што има толку гнасотија на светот, но и јас имам своја страсна страна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Кога си вљубен водиш љубов“, рече таа полека спуштајќи се на седиштето тврдо како камен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да, ја имам. И те сакам. Барем така мислам.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)