Но и неа бесно огнооки змејови страшни силно ја тресат од темел и куќата, најпосле, паѓа, а купишта прашни станаа гробови неми . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
До својот гроб, ако овие тули може да му станат гроб.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)