6. а) Безбедното засолниште за сопственото јас станува затвор. Привидниот рај станува пекол. б) Тоа веќе ја нема сигурноста на самица.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ѕидовите на шишето стануваат затвор, го исклучуваат сопственото јас од сѐ, додека во меѓувреме сопственото јас е прогонувано како никогаш порано, дури и внатре во границите на својот сопствен затвор.