стори (гл.) - тој (зам.)

— Ами, шо стори тој поп Петко со тоа макцамче, јок господ да го стори? — започна Бојана нов разговор.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Хм“, стори тој, ја завлече кошулата наназад и ја соблече, остана по маица. „Пекол“, вели, „уште сабајлево“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Така неговиот ум не го отфрли, ниту пак го негираше она што го стори тој; едноставно не му беше јасно дека тоа го направил овде, на ова место и сега, во ова време.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зар праведно е Глигор да си ја закопа младоста во оваа зандана? Што сторил тој? Ништо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
– „Арно сторил тој што ти го зел клопчето, ќерко, ѝ рекла, оти од узур ќе ми везеш црна кошула, сосила ќе ми се правиш ти вдовица; Силјан ни е на аџилак со дуовникот, а пак ти сосила сакаш да умре и да не дојде; гревота е, а ќерко, ова ти што го правиш; моли Бога за Господ да ни го донесе, не туку плачеш и жалиш.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Но што вреди: во најмачните моменти кога војниците го решетаа училиштето со куршуми, жена ми го молеше бога за спас; го молеше да се смилостиви и да ни помогне; но ете што стори тој господ: ме остави и без неа и без детето, пуст и чемерен довек...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Секој што ќе се обиде да напише барем еден ред му завидува на авторот кој се осмелил да го стори тој обид пред него.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она што многумина го посакуваа а немаа сили да го сторат тој ќе го изведеше како на шега.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)