Но Кејтеновиот син не признаваше, рече: - Никогаш не сум крадел, - одговори, - нишнувајќи ја главата нагоре, на свој начин и јас со сигурност знаев дека никогаш не крадел и нема да се обиде.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Кејтеновиот син исто така беше изненаден, очигледно збунет, тивко промрморе: - Не сум крадел, - рече, - ништо не сум украл, - другар Аритоне.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Колку ли, колку пати сум крадел од дедовата кутија цигари да ѝ однесам на баба Дона, нашата сосетка, која инаку не сакаше да раскажува?
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
- Им велам: не сум крадел.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)