сум (гл.) - збунет (прид.)

Се обидов да станам. Долго, со напрегање на бубачка, се отплеткував од волнената тежина на покривката и веќе седев кога девојката се сврте на петици, ги стисна дланките на гради и остана загледана во мене или во сенката зад мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но кога сум збунет ги заборавам и оние малку француски зборови што ги знам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Јас сум збунет, долго патував.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Така си разговараат мојата глава и моето тело, а јас седам сам тука крај зелената маса и желнеам по нешто, сакам да сторам нешто што е возможно, но нешто сум збунет, ми недостига една мала досетка со чија помош веднаш пак ќе се најдам меѓу живите.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Глупаво беше да молчам само заради тоа што сум збунет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но да се вратиме на џубоксот на г-динот Рак... Јас сум збунет, најблаго речено! okno.mk | Margina #17-18 [1995] 43
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Имам јас верба, ама што е ова јас сум збунет? –се лутеше Кире.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)