Значи тесно ја ткае животот, си мисли, тесно и стишно, па затоа ткаеното е тврдо и цврсто, не налегнува на снагата, туку бара снагата да се прилагоди на ткаеното.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Тоа не се само обични слики со изразит информел, во секоја од нив има живот, пулс, мисли и зборови, можеме да ја слушнеме и разбереме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ова може да се ЗА ЧУВСТВОТО НА разбере метафорички, но секако упатува кон НЕПОТПОЛНО ОПСТОЈУВАЊЕ темперамент што не ја отфрлил детската визија поради визијата на (фрагмент) возрасниот човек; а оваа паралелност која го прави како поетот така и крими jamais reel et toujours vrai (на цртежот на А. Арто) налецот, веројатно и црнопијата и хумористот (се работи само за различни количества, нагласување на последниот или претпоследниот слог, избирања: сега си играм, сега убивам) се забележува во чувството на непотполното опстојување во некоја од структурите, во некоја од мрежите кои ги ткае животот и во кои едновремено сме и пајак и мува.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
На фасцинантните бели платна кои ги ткае животот врежував ликови кои никогаш нема да исчезнат и сите тие со себе си земаа дел од мојава душа и срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)