И додека му се случуваше тоа, пропаѓањето во живиот песок, и тоа, изгубеното око во боевите, му плачеше, од под црната преврска прудолу по лицето се тркалаа крупни солзи.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Од зелените очи почнаа да се тркалаат крупни солзи, а тие знаејќи ја својата патека се сливаа во расцепот на нејзините гради.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)