Малку тешко е да се утврди кој непосредно го купил од овие спомнати личности, или можеби е тоа некој непознат, што, верувам, би било интересно да се открие.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Продолжува претставувањето. Тешко е да се утврди кој е од театарот, од уметноста, а кои се другите, речиси за сите непознати.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во меѓувреме, дојде и одговорот од Маргру: Моментално не е можно да се утврди кој е вистинскиот купувач на паричникот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Но кој да утврди кои биле варвари, а кои цивилизирани староседелци?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но, оваа ситуација се промени со измените од 1998 и 2000 година: • измените од 1998 ја воведоа можноста работодавецот, „самиот“, и како негово „право“ (!?) – слично како во раниот капитализам, познат по бруталната експлоатација, да утврди кои работници ќе бидат отпуштени како технолошки вишок – кога се отпуштаа помалку од 20 работници, или најмногу до 20% од вкупниот број вработени (чл. 6, ЗИДЗРО/98).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Но како да се утврди кои се добри, а кои лоши?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)