Кокошките ќе се раскокодакаат, ќе претаат со нозете, ќе ги шират крилата, ама не ќе можат ништо да сторат, ќе дозволат да бидат однесени во просторијата под плочата каде што Чана веќе приготвила легало за неа и за нејзините пилиња веднаш до другата просторија во која ја смести својата мајка , нејзините бовчи и себе си.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Првиот пролетен ден, слободни за неколку часа од интернатска суровост, тие го користат, фатени еден за друг со раце се кикотат вака, без некоја смисла, само за тоа дека им е добро а нешто во нив шири крилја, и сите лесни како птици летаат во просторот од вода, сонце и ситен влажен песок.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
2. Таму горе на небото зора руди, земја буди, ден морави шири крила и алова точи свила, таму зора црвенее - мое срце ми црнее.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Петелот сосем се избезумува, креска, ги шири крилјата и трча од еден до друг тротоар.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
На свијоците ги шири крилјата како авион, скока и креска колку што му држи гласот.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Птица в гнездо шири крила, покривка за челад мила - добра ноќ!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)