јаде (гл.) - туѓ (прид.)

Одгледувам туѓи полиња и јадам туѓа храна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тогај дури сетил богатио оти било греота да јади туѓа кокошка.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Дедо ми се насмеа, за малку лулето не му падна од уста. - Ти, детуле, си сонувало.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
И наеднаш ми дојде да заплачам од радост: ми се стори дека на светот живеат само добри луѓе, а зли се само крокодилите и лавовите што јадат туѓи сенки. Не заплакав.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Ами за него клетви, клетви беломорцки да му даваш, да да го ватат и да страда од грло, да да не му текни уште еднаш да јади туѓа кокошка.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ватил кадијата ѓоа да пеит во фермано, од бентоите што биле внатре, молчејќи ѓоа го пеал, само со рилките мрдал и со глаата покажуал ѓоам пеел од бентоите и се чудел; Така сите лисја од тевтерчето беше £ превртел и беше £ препеал ѓоа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Со прво колнење, почнале да му паѓаат пердувите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Првио бил многу јак и многу побогат од другиот и беше го тепал многу лошо со нозе, беше го газил до газење, пред целото каве.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Утрото собрал кадијата мезличот и пуштил пак музурот да го викат тепачот, чунки тепаниот не му се истаал од вратата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)