ги (зам.) - допушти (гл.)

Вистината е при тоа мирно и понатаму нетолерантна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дел од културата на научната расправа е да ги допушта ставовите на другиот, но само како привремен компромис, чекор на патот до дефинитивното расчистување, кога вистината ќе расчисти со заблудата и конечно ќе ја определи, независната од секој субјективен поглед и вреднување, “објективна вистина”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дури откако ќе го направи ова, тој внимателно ги допушта во системот оние ставови коишто ги поминуваат неговите тестови за извесност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таквата толерантност на другиот така дозволува поништување на субјективноста на двајцата дискутанти: едниот го прави само заменлив застапник на Вистината, а другиот го поништува како бранител.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Така Декарт ги започнува своите Медитации тврдејќи дека сите негови убедувања можат да бидат лажни и затоа тој ги отфрла нив како неверодостојни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Модернистот треба да е, да ја наведеме Хјумовата полна со восхит карактеризација на Њутн, “претпазлив да не допушти никакви принципи освен оние што се засновани на експеримент, и решен да го прифати секој таков принцип, колку и да е нов и необичен”17.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)