Само месечината осветлува како ден, како да сака со тоа да ги открие пред светот злобните намери кои ги крои Ристаќи.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Секоја недела доаѓаше цвеќарот, секој празник Да ги окопува овошките, да ги крои Да го корне дивиот повит по ѕидовите.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Како преку знаци животите како кројач вешт ги крои.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Ајде нив да ги кроиме. - И почнува провлечено: - Лозје имаше Соломон во Валамон...
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Е, тоа е тоа! Честопати во животот времето и луѓето ги кројат нашите судбини, - се сложи Снеже, мислејќи на својата судбина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)