ги (зам.) - споделува (гл.)

Овие карактеристики не се помалку значајни од оние што тој не ги споделува со нив.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Останати аспекти на Деридината антропоцентрична тенденција се неговиот интерес за епистемологијата попрво одошто за онтологијата, неговата преокупација со јазикот и текстот (коишто се човечки артефакти), а не со нешто што нив ги трансцендира, неговото отфрлање на секакви метанаративи, неговото неодобрување на фиксните процедури, и неговата разиграност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Видете, на пример, Positions (Paris: Minuit, 1972), 19; De la gram­ matologie (Paris: Minuit, 1967), 41; “Le puits et la pyramide”, in Marges de la philosophie (Paris: Minuit, 1972; понатаму Marges), 119-123; “Les fins de l’homme”, in Marges, 161.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но исто така е значајно да се согледаат карактеристиките што Дерида ги споделува со Западните предмодернистички и модернистички оставнини.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
_________ 1 видете, на пример, Christopher Norris, Deconstruction : Theory and Practice, revised edi- tion (London: Routledge, 1991), поглавја 1-3. Hugh J. Silverman, (ed.), Derrida and Decon­ struction (New York: Routledge, 1989). Rudolph Gasché, The Tain of the Mirror (Cambridge, Mass: Harvard University Press, 1986). Mark C. Taylor, (ed.), Deconstruction in Context (Chi- cago: University of Chicago Press, 1986). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 79 2 Deconstruction: Theory and Practice, 18. 3 Иако Дерида нема никогаш експлицитно кажано дека неговата алтернатива не е Западна, тој го имплицира тоа во постојаното асоцирање на Западот со логоцентризмот што тој го деконструира.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Немам намера да ја омаловажам Деридината инвентивност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Видовме голем број карактеристики - некои од нив значајни и централни - кои што ги споделуваат Деридините учења и философиите и идеологиите што им претходат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа книга ѝ ја посветувам и на својата поетска генерација - генерацијата која ги изгради естетските фундаменти за развојот на модерната македонска литература - со која творејќи над 50 години еден покрај друг, ги споделувавме сите радости и горчини на творечкиот чин.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Благодарам што толку великодушно ги споделувате.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тоа ти е како да му го раскажеш некому филмот што тој има намера да го гледа – се буни Ведан, одбивајќи да учетвува во „литературните катчиња” на татко ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од таа навика никако не може да се ослободи, а и не сака, зашто ужива да ги споделува со нас своите читања, што особено го нервира брат ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Особено оние мигови, од сферата на интимноста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ни не помислува дека секоја тајна, и таа што расте во мешето на генералската ќерка, а и оние другите, што никогаш не поминале покрај нечие меше туку само покрај некој авторитет, веднаш стануваат непријатни приказни и шеги.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа изгледа и премногу е мал бројот на поединците спремни убавите мигови да ги споделуваат со друг па дури и со најблиските.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И сега ме упатува сомненијата што ме измачувале да ги споделувам со лекарите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не смее секое нашепнување да се зема здраво за готово - ѝ реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Лицето му добило решителност, ако рацете, му се тресат од умор.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Знаеш што ми рече најстариот син ова попладне?“ - го фати рабинот својот пријател за раката: „Бевме во синагогата да ги скриеме реликвиите, а тој е веќе доволно возрасен за да ги споделува проблемите со нас.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Веќе не е толку исполнета со болка, почнаа проблемите на другите да завземаат место во неа, а бидејќи туѓи, таа често ги споделува со мене.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Робер Мале останува верен на својата мисија оти по мирен пат ќе го разреши судирот, верувајќи, како и во поезијата која ја создаваше дека останува конечен жител на татковината на животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Голем пријател на Албер Ками, делејќи заедничка работна соба во еден период кај издавачот Галимар, ги споделува во неговата медитеранска поетика според која Медитеранот останува негова дефинитивна татковина, како суштински дел од татковината на животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога ја отвори вратата, сега без изненадување, го здогледа својот прилично помлад колега Никола Гологанов кој му беше еден од ретките пријатели со кого со предизвик и задоволство ги споделуваше своите либерални сфаќања во текот на децениите на строго контролирано мислење и говорење.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Раскажувањето од гледна точка на нараторот, дете на интелектуалец, пријател на водачот на козарите, ја предочува реалноста на животот на оние кои постојано живееле како осумничени, за­што не ги споделувале идеите на новиот режим на власта...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По стрмнината кај градината уште се тркалаат тајни и јаболкарот до една ги споделува со животната сопатничка која со добра мисла му го варди грбот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Покрај тоа, погранични зони се под влијание на - а понекогаш и ги споделуваат - вредностите, идеите, обичаите и традициите на своите еквиваленти од другата страна на границата: „Границите ги делат луѓето кои живеат на двете страни, кои можеби имале долга историја на културни и социјални контакти, но во исто време тие нив ги обединуваат во искуството на блискост до границата и (делумна) зависност од неа“.70 70 Michiel Baud and Willem van Schendel, “Toward a Comparative History of Borderlands,” Journal of World History 8.2 (1997): 242. 56 6. 1 Привремени народи, раселени заедници Во пост-индустрискиот и сè поглобализираниот свет, веќе не можеме да се потпреме на единството, хомогеноста и заштитата „на дискретно ограничени нации, заедници, држави, идентитети и територии“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тие ја разоткриваат неточноста на големата „фикција“ на националната држава како етнички, расно, јазично и културно хомогена.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во спомнатите „Комитски ливчиња“ посебно се инсистира на нејзината кооперативност и спремност да ги споделува со Студентот и своите интимни дилеми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)