И старо и младо, буквално сите силно ги тревожеше судбината на козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сртовите да не нѐ изневерат
оти предолго пешачиме по нив
не за да им ја ублажиме стрмнината
но очите за да си ги тревожиме
со штотуку окутрени глетки
оние кои не го испуштаат првиот плач
на човек кој ќе блуди
оттогаш па натаму!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не сакаше никогаш да ги тревожи најблиските кажувајќи им ги своите маки.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)