— Маноле, Лазоре, вели Оливера Поточка, одете, проширете со умот и побарајте ги луѓето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Гледајќи ги човек лесно одгатнува како расте овој народ невидливо: пресоздавајќи се сам од себе, како корен од корен, како камен од камен - зашто мора да трае за секогаш.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Романот Времето на козите, го најавува XXI век, помирувајќи ги човекот и природата со посредство на козата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)