го (зам.) - боцне (гл.)

Речиси во истиот момент го испушти на таблата со тресок. Потскокна како игла да го боцнала.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Којзнае што го боцна, што му стана?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влетувањето на Чана во просторијата ја раздува мислата од нејзината глава, продолжението на она дека нашето е во нас, односно она што сме поминале дотука дека останува само и единствено во нас и секогаш кога ќе го разбудиме, кога ќе го боцнеме со врвот од копралата тоа џвргнува на сите страни, те замелушува, ти ги одзема сетилата, те заслепува и тогаш не знаеш ни што правиш ни каде си, ни кој си.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Зошто? - Него ќе го боцнеме. За казна.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Чичкото размислува. - Тогаш ќе го боцнеме твоето убаво и кротко Мече, ако?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А овој брзо, само малку го боцна, и сѐ беше готово.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ај беља работа, си вели во себе Галилео и тргнува по друга патека: фреските во скопско Нерези не се ништо полоши од овие во Пиза, а таму сетики нема ѓаволи пред манастирските порти.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Патем и ќе си купи шило за кога ќе се врати да го боцне ѓаволот на незгодно место.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)