го (зам.) - заплетка (гл.)

Овој трепна и го заплетка својот поглед со погледот на офицерот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А потоа, нели, одамна е речено: и мртвите знаат да направат збрка! Посебно жените.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Она што ќе го заплетка некоја невнимателна жена не се размрсува тукутака.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го фати ветерот што беше на минување, го заплетка во своите гранки со ретки лисја и се обиде да зашуми некоја дамна заборавена песна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кај Данте, душите на оние на кои страста им го заплеткала разумот, на забранетите љубовници (Семирамида, Дидона, Клеопатра, Елена и Парис, Франческа и Паоло – извонредно друштво!) „пловат како чапји“ Лепет на невидливите крилја: зборот, чапјата – Ardea, кажан, под песок и книги, кој знае кога, во нечиј страстен љубовен крешендо, или во внатрешниот монолог на непознатиот, долетува, по мистериозната, музичка аналогија, во она што го запишувам.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Притоа не можеш да ги земеш на одговорност!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го заплеткуваат овие луѓе, лукаво го демнат, го заплашуваат, го возбудуваат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)