го (зам.) - зафучи (гл.)

Но едно од нив, внучето на Мусли бег, синот на Арслан бег, на оној едноокиот, веројатно потпирајќи се на осиленоста на татка си, не само што не пофте да бега туку грабна камен и му го зафучи покрај глава.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Писменцето го зафучи крцкајќи со забите. Одговор добивме со задоцнување.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Мораме што поскоро да му соопштиме на учителот ... - рече Коле и го зафучи во трњето парчето чоколада.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)