Барал да го послушаат, да не патуваат ноќе и со надеж претпоставувал дека диносаурскиот гуштер го надраснува нивниот господ како што нивното мрморење било надраснувано од покорност.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Го обземало несовладливо трепетење, го присилувало со болка да го надраснува оној златен и зелен жабурник, она море со мртви води, поинакви од оние што ги гледал кога по казна го воделе во солунската кула и кога го враќале од тој гроб од чии окови не се спасувал ни еден на десет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Можел, не смеел! Тој миг можел да се нарече самоодрекување на поет и песник.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И Лозан Перуника се вратил од почва на гримизна топлина во зелен свет на стварност, не за да го предаде својот сој и неговиот нагон туку да го надрасне густото шепотење на крвта.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Видовитиот Дмитар-Пејко сепак знаел како изгледа она што другите не го гледаат и знаел дека од дебелата 'рскавичавост на животното се одбива семоќен ветар и паѓа врз нив разбиен во капки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Гледал ту во еден ту во друг како низ чадлив превез.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Вистинската јасност, значи, го надраснува непосредното гледање на човекот и ја опфаќа целата уметност... како средство кое со јасни симболи - бои, знаци, звуци - го изнаоѓа сеопштото суштество и го претставува животниот мит...
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Таа веќе не се храни од боските на пролетта Поезијата го надрасна детското доба
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)