Со постепеното одделување на македонските интереси од бугарските, со земањето на македонското прашање во свои раце и најпосле, и најмногу со сегашново востание Организацијата како резултат го постигна тоа што не го претпоставуваше: наместо слобода да бараат, сега во Македонија мнозина се убедени дека ни треба полно пресечување на врските со сите балкански народности и култивирање на сѐ што е во Македонија оригинално и свое: јазикот, обичаите, историјата, писменоста, народната литература итн.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Од крошната на Стеблото, која го претпоставува духот, се шири материјата за да се излезе на патот, кој минува низ десетте димензии на Бог наложувајќи ја рамнотежата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Напротив, самата идеја на „интернализирање” на едно правило го претпоставува неговото преземање од извесен тренинг, или, во секој случај, од набqудувањето на она што се случува во јавната сфера.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
На прво место, во интенционалистичкото објаснување никаде не се вели дека јавната принуда во поглед на учењето на правилата и нивната коректна употреба не е задолжителна.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Индивидуализмот кој го претпоставуваат западните феминистички сфаќања исто така честопати им е туѓ на пост- комунистичките жени.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Бараше луди излези од тоа што го претпоставуваше: мораше да најде начин да го провери претпоставеното.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
На тој начин, го претпоставуваат одговорот што го бараат, а, всушност, го попречуваат натамошното испитување на логиката што е во основа на машката геј-реакција – како божем да е доволно патем да се фрли поглед накај тие потполнки и така целата работа да се реши еднаш за секогаш.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, проблемот со ваквите буквални толкувања е тоа што бидејќи изгледаат толку зналски, толку сигурни во врска со она што ѝ е битно на машката геј-култура во иконичниот лик на Џоан Крафорд (било да е тоа бучовскиот настап, било да е тоа хиперженствената изведба), таквите толкувања набрзина ги затвораат интерпретациските нешта што се пред нас, претендирајќи на поцелосно сфаќање на односот на машката геј-култура кон женственоста отколку што можат да доловат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Наместо да ги согледаат конкретните елементи што, всушност, ја извлекуваат субјективната внесеност на машките геј-гледачи, тие нудат флоскула преправена во вистина за геј-идентификацијата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Потоа бабата, или дедото, станува, и вели: „Да одиме…“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ќеркичата повремено погледнува во правецот во кој гледа Криста, знае дека таму има нешто што го гледа само мајка ѝ , нешто што тие не можат да го видат, но го претпоставуваат, го чувствуваат тоа нешто во кое таа е загледана, и кое ја проголтува.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Впрочем, тој го претпоставуваше предвременото враќање на Мајка, но за тоа никому не му зборуваше.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Судот, земајќи ги предвид сите околности, според свое [слободно] убедување ќе оцени дали ќе го земе за признаен или оспорен фактот што странката првин го признала, а потоа наполно или делумно го одрекла или го ограничила признавањето со додавање на други факти.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Фактите чие постоење законот го претпоставува не треба да се докажуваат, но може да се докажува дека овие факти не постојат, ако со закон не е определено нешто друго.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)