го (зам.) - свика (гл.)

И еден ден, кога логотетот го свика советот по прашање воено, тој на крајот, откако советувањето заврши, побара збор и рече: „Пресветол и најмудар логотету; долго време веќе мислам и размислувам дека ќе го навлечеме врз себе гневот Божји ако не постапиме мудро: Бог знак ни испрати со Филозофот, и неговите чудесни дела што ни ги покажа овде кажуваат дека божја волја е него да го примиме како тринаесетти мудрец во советот наш, со тебе вкупно четиринаесетмина да бидеме.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сандре со светнати очи и разигран поглед шеташе по нас загледувајќи нѐ сериозно де еден, де друг: - Другари, испратен сум од учителот да го свикам овој состанок и да ви пренесам една многу важна задача.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Па после се рече да правиме пат за кон Боишта. Удрија барабанче низ селото, го свикаа народот и кажаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вака: Стрико ми Борис се врати назад од состанок на Комитетот и веднаш го свика на состанок целото село.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- кога го свика името на детето, срипа целата мокра од креветот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
По завршувањето на мобилизацијата, Захаријадис го свика Третиот пленум на ЦК.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)