го (зам.) - сврши (гл.)

Училиштето го сврши, да наполни само четиринаесет петнаесет години и ќе го врзе попот со Анѓа до живживоти.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оние, побогатите, кои го свршија третиот клас во Кукуш, се запишаа и тргнаа да го продолжат учењето во Солун.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Откако ќе го сврши тој своето образование во Србија, каде тој треба да оди: во Бугарија или во Македонија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Откако ја прими веста, стариот Карче не побрза да разгласи по Ресен дека в недела ќе го свршува синот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој се определи за разглед со Татко и на заемките со почеста употреба во балканските јазици како: фодул, фодулук, мурдар (гнасен, нечист), фајда (корист, полза), шаитлак (доказ, свидетелство).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски најде и низа други турски заемки кои си го свршиле своето во балканските јазици, но чие значење не можеше лесно да исчезне, задржано или во усната и писмената народна меморија или на недоискажаното во новите зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Секој си брза прво своето да си го сврши и да си го прибере бериќетот дома.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ТОМЧЕ: (Луд од среќа, му бацува рака.) Татко...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Така! Ете, татко, тоа го зедов на мене и го свршив, а сега...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)