Набра голем букет ѕвончиња и го мирисаше нивниот слаб и по малку тежок мирис кога еден звук зад него, несомнено кршење на гранче под нечија нога, го стаписа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ете, таква сум. Секого можам да го стаписам со моето однесување!“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Видикот го стаписа. На креветот лежеше маж во полна снага.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)