- „Било едно дете...“ Дедо Спасе гледа дека не ќе може да се одбрани од здодевното внуче па почна: - Било едно дете, лошо дете и се викало Васко.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Па наместо да прашуваат „каде си го купи ова? кај Рада?“, ќе го опишуваат како продавница во која една мајка и едно дете во двојка лизгаат по мермерот, како Ирина Родина и Александар Зајцев.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во холот стои жената и до неа едно дете со уплашени очиња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Силјан беше многу гален и од татка и од мајка, чунки од многу синови Божинови само Силјан беше останал жив, та од тоа беше гален многу и беше го ожениле уште на шеснаесет години и на седумнаесетте години му се роди на Силјана едно дете машко, му го викаа Велко.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
- Една мајка и едно дете седеа на една долга штица што се клацклаше... - На игралиштето ли? - Да.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Едно дете се одвои од своите родители, ми пријде, касна половина од чоколадното бонбонче што го држеше в рака, а другата половина ми ја подаде мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има мигови кога и најслатките нешта горчат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Брат ми ја позеде книгата, од помеѓу нејзините страници испадна пресуваното глуварче кое во паркот едно дете ѝ го подаде на Сара низ решетките на оградата, и кое таа го имаше ставено меѓу страниците од книгата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Глуварчето падна на нејзините гради. Повеќе не се видовме со Сара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)