Всушност тоа се ѕидови-огледала, кои просторијата ја прават бескрајна, а она што е меѓу нив, да биде испомешано со триста испозајмени слики.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Додека стоевме во тремот дури одбегнуваше да праша каде лежи; во која просторија е сместена?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Помислив: намерно не погледнува кон отворената врата на големата соба.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)