Ааа... не знам ами мене девојчево не ме бендисува со зборовине негови...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ако ме бендиса некоја ќе пуштам стројница, како што е редно, и ќе ја барам. (Жетварките се смеат.) Пак таа што ќе ја побарам, ако не ме бендисува, нека рече не го сакам.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Што е право, отпрво не ме бендиса, ама после, кога почна да говори за Илија... (Селман-ага пее под прозорецот на Антица): Антице, мори бела кадано, Идеш ли ќа се посвршиш: Бела ханума ќа бидеш, На меко диван ќа седиш, Жолти флорини ќа нижеш, На твое бело грло ќа редиш?...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Мене мајка ви ме бендиса, а и јас неа.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
За наталитетот и абортусот Ова со наталитетот многу ме бендиса.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Еве, ги молев да влезат палениве госпоѓици, реков белки ќе ме бендиса некоја да фрлам око и да ја земам, ама се заинаетија и не влегоа.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)