Но мене отсекогаш ме интересирало зошто во таквите обреди (каков што имаше намера да изведе и Луција на крајот од приредбата) тие работи, срамни, забранети, жигосани од истата заедница (во нормални, некарневалски услови) – се говорат под маска?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ваш Луан Старова
Скопје 1 мај 2000 г.
IV
Пишувањето за мене отсекогаш беше антиегзилски рефлекс.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)