ми (зам.) - веќе (прил.)

— Цело село е со Германци, вели, мажот ми веќе го зедоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не давајќи ми веќе да зинам, колку што можеше посилно со своето тешко касапско рачиште ме кутна наземи, во новата прав на пролетта што како пламен никнеше од земјата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Можеби не се знае каде, но јас и мајка ми веќе насетуваме; некаде в логор.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Престанете и двајцата и кажете ми веќе еднаш што се случило!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бегај одовде и не здодевај ми веќе. Овде сум родена, овде ќе останам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мислите, моите нерви се од железо, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Каква болка може да носи рибата под студените перки. „Момче“, суво воздивна без љубопитност мерејќи ги неговите широки раменици. „Читајте ги Давидовите псалми и не додевајте ми веќе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Во твоето Кукулино ноќе ќе ти се собираат пред врата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не зборувајте ми веќе за старите нешта, тие се мртви. Како Американката. Мртви.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)