неа (зам.) - јас (зам.)

Со неа ќе ја откријам лирата со која Ахилес им пееше на своите војници; со неа просторите ќе ги заробам во време и како граница меѓу столетијата ќе ја оставам својата надеж во која – сѐ понатаму ќе се пресоздава и множи; со неа јас ќе одминувам и ќе се враќам во ѕвездите; необјаснивите знаци на луњите и на пустошот, низ надежта ќе ги пресоздадам во тајнопис кој како жесток призив: мртвите ќе ги гледа живи – живите мртви а татковината во мртвите ќе чита свое спасоносно писмо. ***
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Свадба е супер „дешавка“ и на неа јас, како вработена, секогаш добро сум се забавувала затоа што не поминала ни една а јас да не изиграм барем едно оро, а при тоа и добро да се најадам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
По неа јас - девојче Сара, па се родија Марија и Стефан на Споменка, а Светле роди син, но подоцна и не го знам неговото име... (Во „шестка“, во речиси исто време, Слаѓана го роди Александар) По 14 години, сите се запишаа во „Орце Николов“... и сите седуммина матурираа заедно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа... молчи си ти, и неа јас ќе ја свиткам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И реков на Катерина дека за разлика од неа јас не можам да им сочувствувам на столовите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За неа јас останував невидлив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ете, така дојдов на идејата да ѝ пишувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но кога ќе ја сретнам очите ги кријам, си свиркам, божем ништо не е важно, и си мислам: зар за неа јас да не спијам... Но свртен ја гледам долго и тажно...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)