него (зам.) - оди (гл.)

Со него одиме од село во село, од град во град.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Гоце киниса... Од двете страни го испраќаа сестричките, а назад по него одеа мајка му и татко му.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Така си лета годината. Еден ден така леташе и Мисајле Ковачот. По него оди Давиде Недолетниот и што прави Мисајле, тоа прави и Давиде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се појавува Мане. По него оди оркестар.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Тој така ја гледаше. - Што е ова!? - прошепоте. Му се причинува или сонува, со Рада кон него одеше уште една Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По него одеше еден момчак што носеше каленица со пченица, а по него врвеа ѓачиња, во рацете со издигнати херувими и серафими.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
На полноќ дувна ветер во црквата, сите светила ги изгасна, а јас во мракот видов ангел слезен од небесата, со калем во раката. „Не бој се, и колената твои нека не треперат толку; ти си тој кому ќе му се каже откровение за писмото ново за твојот род, оти Оној што ме праша вели дека ти со него одиш, ни пред него, ни зад него“, ми рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нема крај!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
И додека тој одеше од таа страна на ѕидот, јас рамно со него одев од оваа страна, сѐ до овдека, до Источката Порта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)