Кога веќе сакав и самиот со крик на ветар во себе да го пречекам неговиот удар на ветрот, на тоа чудовиште на ноќта, ги здогледав: стоеја во вовлечена врата на некаква куќа со бетонски орел на покривот и прегласно за една таква студена и дождлива ноќ се смееја.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)