Навлегоа како и кај Лесната, ведејќи ги главите, ама овде место чад од борината и оганот им замириса малку на газија, што требаше да значи дека во оваа куќа прескочила некоја капка од „светската култура".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога наутро се миела, ги затворала очите да не би, случајно, да се огледа во некоја капка, во некое вирче, во некое браздиче.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Луѓето стануваа рано наутро, кога надоаѓа некоја капка повеќе, и уште в зори, почнуваа викотници.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Онаа чешмичка горе сè уште цеди по некоја капка и таа го држи животот сосема да не папса, и она изворче во подножјето на онаа стрмна меѓа близу до реката.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тој беше наведнат врз мојот стомак; со палецот го беше затворил отворот на шишето толку колку од него да капе по некоја капка; сипуваше виното во мојот папок и потем пиеше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тоа што се бара е како вода што сака да се задржи низ прсти, а одвај останува некоја капка во дланката.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Последниов идиом, што го беше слушнал од баба му, му исплови од длабочинита на сеќавањето како дамнешен удавеник, додека се шуткаше низ станот тарашкајќи некоја капка алкохол по празните шишиња барем мигум и навидум да се смири.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Првоузреаната цреша повеќе љуби шмукање, сладострасно шмукање.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Првин нѐ учеа да му пееме на полжавот да пушти рогови, како што жетварите го проколнуваат небото да пушти некоја капка дожд.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Во секое шмукнување има и по некое ветре од бреговите на Нева, има и по некоја капка од океанската раздалеч, има и врзопчиња недотрошени сонца.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Од хотелската тераса во Охрид сега го пулат езерото неоти во неговите бранови или можеби во ближните егејски бури ќе најдат некоја капка од тајната за смртта на Моцарт, а можеби би одиграле и една партија билијар со пластичните бови во сите бои наредени на езерската плажа.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)