Секој со некое одајче, ем топло да му биде ем да може да си ја отвори душата а друг да не може да му ја испогани!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Пелагија, во деновите кога не се работеше, а тоа беа само неделните денови, ги отфрлаше машките пљачки, се пикнуваше во своите фустани и со момичката во раце и Мурџо крај нив, шеташе во маалото од улицата Ѓоновиќ сѐ онаму до шепотот на Вардар со надеж дека ќе пронајде некое одајче каде ќе можат да се преселат.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)