некој (зам.) - пат (имн.)

Бара некој пат што не се гледа, се искачува, се мачи и се одделува, се одделува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Најпосле ми вели: - Тато, ќе направиме ли и ние чешма крај некој пат?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Човекот постојано заскитуваше по некои патишта и предели што само тој ги знаеше и притоа одвреме навреме се насмевнуваше. Густира ама со тажно срце.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И помагаше по некој пат кај кајмакамот со своите интервенции и не еден мариовец беше се избавил од разни беди, благодарејќи на овој ага.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Некој пат ќе одел на пазар, тики ако му се најдеа повечко пари, два-три дни не си идел ни во најсилната работа дома.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Големата четирикатна куќа и нему му се пикаше во очите, меѓутоа, не му се насади во мислата оти во мислата од крај на крај Геле Колишев со мандолината му шеташе и како да му се потсмеваше дрнднувајќи по некој пат.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)