Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Или постоеше и некоја друга причина?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Имаше нешто гротескно во судбината на сега веќе куциот човек и на уште неколкумина негови пријатели кои, во една вејава зимска ноќ, во времињата кога земјата беше затворена за патувања и преселби, тргнаа да бегаат преку граница, преку Каба Планина, кон Грција, а оттаму, како што веруваа, во Америка или во некоја друга слободна земја.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Само реков дека шизофреничарите се исто така луѓе како и сите ние, обични луѓе што се распаѓаат поради оваа или онаа причина, можеби генетска, можеби конституциска, а можеби од некоја друга природа.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Не, налутено рече дедо Геро и некои други селани од комитетот.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Има и кутија со многу мали предмети - има една џива што се тетерави по цилиндарот додека тој се врти, потоа зад нив има едни ротирачки маскирани вртлози со лице на инсекти што ви се плазат, потоа ги има оние мали спирали и пламенчиња, и некои други нешта што се случуваат.”

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Заборави; и на раснењето на сите девојчиња, на процесот што го нарекуваше „станување жена“, му додели само едно својство – зависта.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ќе раскажам дека сум имал љубовна врска со записничарката но во тој поглед ќе те заменам со некоја друга“.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Секој мој крик на болка е молитва за некои на кои им е потребно само малку светлина.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Сонувам дека паѓаат бомби, ама на некоја друга планина.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Сите сетила се отворени за да ја впијат во себе магијата на страста, како патување низ некои други димензии, непознати и езотерични простори.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Не прочитал никој во црковните книги дека дедо му на мојот дедо живеел со мечка во пештера.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Желба да се иритира некој. Сопственото незадоволство да се префрли на некој друг.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Да замислиме, доколку воопшто е можно да се замисли таква наизглед бесмислица, дека зборот „јако“ во нашиот јазик значи и „јако“ и „слабо“ (dass das Wort “stark” in der deutschen Sprache sowohl “stark” als “schwach” bedeute); дека именката „светлост“ се користи за означување како на „светлост“ така и на „темнина“; дека некој пивото го нарекува “пиво”, додека некој друг го користи истиот збор кога зборува за вода; го замислиме ли тоа, сме ја доловиле необичната пракса со која старите Египјани обично се служеле во својот јазик.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Иако поголем број луѓе кои земаат амфетамини не искусиле сериозни физички последици, освен ако се навистина толку среќни па купиле роба која или е неверојатно чиста или помешана со некоја друга токсична материја, овердоузот е чест случај.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Пак како пред тоа беа глави на колови, загледани една во друга и сакаа да поговорат за таа земја, сеедно, за таа или за некоја друга.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Доколку и понатаму � се препуштиме на оваа психоаналитичка насока, можеме да заклучиме дека Ворхоловото опсесивно бележење на настаните околу себе е обид за компензација на личната пасивност.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но како да му помогнам додека чувствувам како ме измачува помислата дека не сум во состојба да го запрам времето и дека веќе наближува некој друг ден, некоја друга ноќ, а тогаш Јана ќе биде сосема друга жена, поинаква од онаа што тој ја познава, и дека тогаш ќе му припаѓа на некој друг.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И секој од нив на свој начин му ги објаснуваше кривовштините што ги прави државата (некои тоа го нарекуваа ненародниот систем) и му објаснуваа зошто народот е сиромашен, ненајаден и лошо облечен и дека сите треба да бидат еднакви, сите да имаат работа и плата, а не така како што е сега - ти работи, а некој друг да се богати и богато да живее.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Со средната сестра, зетот и некои други нивни пријатели, се најдов таму, некаде околу полноќ.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Дали смртта си ја закажале преку некое парче момирок или по некој друг пат, што се вели, по друг телефон.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Впрочем, тој се трудеше да си ја засили значајноста со голем број други средства, имено: го воведе правилото пониските чиновници да го пресретнуваат уште на скалите, кога тој доаѓа на работа; никој да не смее директно да влегува кај него, туку сѐ да тече според најстрог ред: колешскиот регистратор би му реферирал на губернискиот секретар, губернискиот секретар – на титуларниот или, пак, како ќе му дојдеше, на некој друг и, веќе на овој начин, работата да стигне до него.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ај, оди ти, да ти, бре, ти... - Јас ли? Не. Јас бев пред малку. Нека оди некој друг. Одвај се стоплив...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Нечија смрт ќе нè потресе, некоја друга, што се случила во истиот момент и во слични околности нема ни да ја забележиме.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Наместо Тина која сѐ помалку зборуваше отворено со својата ќерка откако оваа најави дека можеби ќе го заборави Доне, се јавуваше некоја друга жена од бегалците кои се одмораа вдолж долгата барака од црвена тула, и тоа прилично гласно да можат да ја чујат и оние на најдолниот крај Арно прави мори Чано шо оди на црква, не чини ниа шо сме скарани су Господ!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

- Прашањата ми се сосема конкретни – најпосле Грофот ги крена очите од ноктите и ме погледна.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Патем, тресејќи се од студ, брзајќи за да се згреам, сум размислувал дали има и некои други од оние со кои учиме да живеат во вакви услови? и воопшто, ќе издржиме ли, ќе останеме здрави?

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Не еднаш ми се случило во некоја друга театарска средина во која гостуваме со театарот, во публиката да не можам да регистрирам ниту едно лице од тамошната театарска стварност.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Брат ми се насмевна. „Иако тоа не е точна констатација, убаво звучи: Убавината е единствената утеха на овој свет.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Му завидував на смиреноста со која не можев никогаш да се здобијам, да го одржам спокојниот чекор, ритамот на минливоста, небаре презабрзан во некое друго време, да престигнам друго непознато време...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тој и премногу и припаѓаше на својата прва љубов и на себе си за да оддели некое делче од својот необично осамен живот и за некој друг.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Помисли дека во него живее некоја друга; дека во неа живее некој друг; дека има моќ да создава небесни тела и го греат две сонца: машко и женско.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

На ова реагираше и самиот судија и на тужениот работодавач му предочи дека „недоставувањето на писмено соопштение за отказ е прекршок кој се казнува со закон“.6 Исто така, на ова рочиште, од страна на судијата беа одбиени и некои други предложени, а неиздржани „докази“7 – како што се некои извештаи за работа, прегледи и сл.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И наеднаш: Ме сметаш ли за некоја друга?

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Доколку некој работник се разбили или има некоја друга мака, веднаш ѕвони телефонот во „штабот“ и некој треба да се дигне од постела, да го земе „фолксвагенот“ и да оди на самото место.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

„Понекогаш,“ му реков, „кога сум будна и ми е тешко, посакувам покрај мене да има рака, и да ја фати мојата рака.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Значи не оној од импровизацијата од пред малку туку од еден вистински разговор што го водевме гласно и со толку добро запаметени зборови што и денес можам да ги видам како да се забележани или изрежани на некоја карпа или на некоја друга цврста подлога.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Да му се искараше некој друг, тој не ќе се посрамеше толку.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

„Тогаш и во саботите учеле, а секоја недела оделе на пошумување на Водно, Гази - Баба, или на некоја друга работа.“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Куќата е зачувана во модификуван облик како амбасада на Бугарија.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Арно ама, нарачката треба да се сними комплетно, од почеток до крај, заедно со целото оро, кое ороводачот, личниот шофер, го „танцаше“ и го виеше на широко околу цела сала и, бидејќи три - четирипати некој друг си зафаќаше мало кратко оро, музиката престануваше и, заедно со текстуалната порака читана на глас на микрофон, повторно се снимаше од почеток.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тој вистински разговор всушност му претходеше на оној, замислениот, и се однесуваше токму на таа тема: каква помош смее да очекува синот од таткото во моменти на загрозеност?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сега тој панично ги затвори очите, како така, со стегнати капаци, со грч околу усните, да се обидуваше да види некоја друга слика освен онаа во која се наоѓаше.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Мора да има нешто друго освен ова“, си помисли тогаш, „мора да има некоја друга смисла, мора да има некое друго чувство освен оваа празнина“.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Стивенс целиот беше претворен во уво: наштутуваше ловејќи го секој шум околу него: пркнување на птица, шушнување на гуштерица или на некоја друга тишка низ сувите лисја; кога ќе спискаа сојките, срцето му забрзуваше, зашто знаеше дека тие први се вознемируваат кога ќе осетат дивеч.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Времето е скапоцено. 4Во својата книга Cirkonfesija споменавте дека имате уште едно име - Elie. 4Да, и тоа не е запишано во матичните книги, не знам зошто.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ама, кога и тогаш Атиџе не се појави, стрештен си помисли на три работи: или таа си игра со него и се кикотка зад фереџето што не го помрднува, преправајќи се дека е некоја друга, колку да види до каде достасува неговата верност и приврзаност: или бегот ѝ забранил да доаѓа повеќе во амамот, зашто ѝ кажал дека ја открил: или пак таа не иде во амамот зашто е навистина болна.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Дури и во оние часови кога наполно згаснува петербуршкото сиво небо и целото чиновничко племе се најало и завршило со ручекот, кој како можел, во сообразност со платата што ја добива и со сопствената желба,  кога сите веќе се одмориле од канцелариското чкрипење, трчање, од својата и туѓата работа и од сѐ она што доброволно, дури и повеќе отколку што е потребно, си го поставува никогаш несмирливиот човек – кога чиновниците брзаат да се препуштат на уживање во преостанатото време: кој, од поиницијативните, брза в театар, кој в град, да го потроши времето за да се изнагледа секакви шапчиња; кој на вечеринка – да го потроши на комплименти на некоја згодна девојка, ѕвезда на неголемиот чиновнички круг; кој, и тоа се случува најчесто, оди едноставно кај сличен на себе на четвртиот или на третиот кат, во две помали соби со претсобје или кујна и со некакви модерни претензии, ламба или некој друг предмет, што чинел големи жртви, лишување од ручеци, од излегувања, – со еден збор, дури и во тоа време, кога сите чиновници се губат по малите станови на своите пријатели за да поиграат бурен вист, сркајќи чај со евтини кекси, повлекувајќи чад од долгите чибуци, раскажувајќи за време на поделбата на картите, некаква интрига што стигнала од високото општество, од коешто никогаш и во никаква состојба рускиот човек не може да се откаже, или, дури кога нема за што да се зборува, прераскажувајќи ја вечната анегдота за командантот, кому дошле да му кажат дека му е потсечена опашката на коњот од споменикот на Фалконе, – со еден збор, дури и тогаш кога сите се трудат да се забавуваат, – Акакиј Акакиевич не ѝ се предаваше на никаква забава.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Мене ми се чини оти сѐ она што човекот го создава со своите раце и со својот ум, со време почнува да ја следи судбината на сојот создател.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Останатото време можеа да се среќаваат само на улица, секогаш во некоја друга и никогаш повеќе од половина час.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И она што ми се чинеше најбитно, мајка ми не се ни обиде да ги поведе луѓето кон некоја друга поинаква вистина.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За ова би требало прво да поднесете молба во канцеларијата; таа би стигнала до шефот на одделението, до началникот на одделението, потоа би била предадена на секретарот, а секретарот веќе би ми ја доставил мене...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Или ќе свртиш по некоја друга уличка што само ти знаеш да ја смислиш! – ми зборуваше таа сета обесена на мојот врат а сепак чудесно лесна!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Сакаше, но не знаеше од каде да почне потрагата. - Сигурно е со некоја друга.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Куклите видоа не видоа, побегнаа во некои други агли на дискотеката барајќи си сопствена забава.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Затоа можеби се чактиса на свој начин и на еден празник дојде однекаде, од некое друго село, во облека со лешникова боја, туѓа, бездруго на некој иселеник.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

А кога не се најде трага ни од Хаџи Ташку со дружината, ниту, пак, од некои други ајдути, ко се дораздени убаво (небото изгреа ведро и дури и повцрвено од сношти, но сега на другата, на источната страна; и што удри една цибрина, срцето на човека да му распукне во градите) сите одново се собраа на срецело.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Имаше тука и некои други размисли од нејзина страна но мене токму овој краешник од нив ми се стори сместен на панагонот на нејзините магарешки забелешки.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Ишараните ѕидови се лепеа на облеката, а купиштата ѓубре под нозете зборуваа за сомнителни активности од некоја друга сомнителна двојка.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Наполно сум сигурна дека госпоѓата Лејбовиц, таинствената дама на која ѝ е посветена Твојата последна книга деветтата книга од Твојот балкански серијал што продолжува решила да Ти пишува токму затоа што ја почувствувала и среќно ја декодирала токму неискажливата димензија на Твоето авторско писмо: неговата имплицитна тишина.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Извесноста исчезна пред О'Брајан да ја спушти раката; но иако не можеше да ја поврати, можеше да се сети на неа; исто како што човек се сеќава на некое свое живо доживување од некој далечен период од животот, кога бил, всушност, некоја друга личност.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога продуктот е резбарија на карпа или слика на животно, малку има сомневање дека целта е нејазичка (иако не може со сигурност да се зборува дали има естетска, религиозна или некоја друга функција).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Кога ги отвори очите, сѐ уште заслепен од светлината на сонцето, за миг му се причини како да се нашол во некое друго време, во некоја друга димензија, и како пред себе да се гледа себеси, само по некои триесетина години.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Над главите им прелета буф или некоја друга ноќна птица.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А и нив ги броиме според пречките што успеале да не расколебаат.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Бонети времето го проведуваше во селото настојувајќи кметот да ја одоброволи братучетка му Цара, или да му најде некоја друга жена.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Неговиот начин на размислување беше крајно систематичен.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

ЕФКА: Море, Томче, не слушај ја ти неа: едно мисли, друго зборува. Од мака, многу е сакалдисана.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Детето се сторило каил и фатиле да се надмамват - кој поголема мамејнца ќе кажит.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Таа можеше така да постапи бидејќи неговата стварност (неговите желби во однос на неа), не ѝ беа сосема туѓи, иако тоа беше стварност на некој друг; соодветствуваше со нејзината сопствена автентична желба да биде она што е.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Па, сепак, беше очигледно дека најавува спремност да поднесе секаков вид вистина, се разбира ако некој друг се досети да ја објави или барем да ја спомене.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Тој малку ќе потчитнеше, благо насмевнувајќи се; но сето напишано му изгледаше како да се случува на Месечината или во кутија кибрит.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Секако тој тоа можел да го знае многу подоцна а тогаш само се прашувал: зад жолтите и ребрести костури како друг обрач никнува од земјата нов обрач, и сѐ така: обрачи, обрачи, обрачи: Турци, костури, пак костури со кациги, со штитови и со мечови, потоа сенки со чекани од камен; и пак некои други (кој можел да ги знае?) грпкавичави, со мали мајмунски глави, со дебели заби под кои се двоел надве арапски рунтавест орев или дебела 'рскавица на животно со сурлеста глава.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ги затворив очите и чувствував како пробиваат солзите. Ја прегрнав перницата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мислиш некој друг човек умира пред тебе.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Одлучувачката битка меѓу Атина и нејзините сојузници Теба и некои други градови-држави се одиграла во 338 г.пне. кај Херонеја во која Филип II извојувал победа.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Да не беше Жаклин, да беше некоја друга жена, ќе поверував дека...

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Но за тоа во некоја друга прилика.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Но, иако не сум за некои големи фешти, сепак моето „да“ потребно е да го потврдат и некои други.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Мене, меѓу другото, ништо не ми пречи да испратам, уште денеска, некој друг кај неа? Да речеме: Методи!

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ТД, според формата, без оглед на тоа дали врши трговска или некоја друга дејност, е: 1) јавното трговско друштво; 2) командитното друштво; 3) друштвото со ограничена одговорност; 4) акционерското друштво и 5) командитното друштво со акции.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Стег, како и некои други конзули, најголема заслуга за тоа што во Солун не биле извршени големи масакри му припишува на валијата.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тука се спушта пердето реската разлика која ги двои луѓето и од нив прави некој друг секогаш друг мизансцен!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Мислиш дека тоа нам ни текна? Не! Тоа му текна на некој друг.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Повторно со рацете си ги притискаше градите и со неверување си ги принесуваше поблиску до очите, а потоа нервозно разгледуваше околу себе.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

ПРОИГУМЕН - Еден продуцент му рекол на еден проигумен: „Да не сакаш да глумиш човек-игуана во еден проект?“ „Ти си некој проклетник, провокатор, простак?! Што проломоти, брат, само протојереј може да ти прости!“, рекол проигуменот. „Не ми држи проповед, попе! Можам да те промовирам! Пропаганда и за тебе и за протојерејот!“, рекол продуцентот. „Противприродно е тоа! Ако ја проиграм (т.е. проневерам) довербата на протојерејот - тоа е пропаст!“ рекол проигуменот. „Јас не ти фурам пропедевтика; ако сакаш да бидеш протагонист, пеки; ако не, простум нека ти биде, проследувам понатаму!“, рекол продуцентот. „А да ми пронајдеш некоја друга улога? Не можам игуана!“, рекол проигуменот. „Може Боргес во Името на Ружата 2?“, прашал продуцентот. „Пророк да бидам? Имаш прокламација за таа улога и од протојерејот и од протоѓаконот и од целата црква!“, рекол проигуменот. „Прокоцкана шанса...“, прошепотил продуцентот. 46 Margina #19-20 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Она што во определена активност се чини перферно, во некоја друга може да биде клучно.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Брат ми зборуваше и тоа сѐ наврекнато уште десетина минути можеби, навистина не знам точно да ви кажам, оти баш за тоа време воопшто не бев при себе, како некој друг да стоеше место мене заглавен во незгодата и асфалтот но, кога малку дојдов на себе, во мислите ми се заврти филмот за овој човек овде што ми викаше, и мислам, почнав да размислувам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Актуелна, внимателна и луцидна во користењето помеѓу идеологијата - поим што на библиографскиот материјал, повремено дури и иновативна и го карактеризира ‘нашето време’ провокативна (што е нетипично за литературата од овој вид, тука, кај (“Современиот свет и човек живеат во духот на идеологијата”), нас), книгата на Саркањац бара повеќе од приказ (едно подлабоко и субјективитетот (поединецот) критичко читање), но ние, овојпат, имавме сила за толку... како “дифракциона точка на идеологијата” - онаа точка во која остварувањето на идеологијата мора да се прекрши.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Нашиот општествен модел на машки геј-субјективитет ќе мора некако да го објасни тоа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Како некој да ми го украл животот и како некој друг човек да живеел со мојот живот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Во изборот на облиците на уметничкото изразување очигледно учествуваат некои други диспозициони фактори со психолошко потекло, сѐ уште недоволно познати, кои дрогата само ги енергизира или збогатува со нови содржини, олеснувајќи им на бројните несвесни содржини да допрат до оној дел на личноста, познат како Јас, од кој можат да бидат препознаени во симболична или конкретна форма. 156 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

СТЕВО: Јас сум син ти Стево, а ова е мажот ти Димитре и аман кажи му да дозволи да ја продадеме куќава за да стокмиме пристојна пара и да се скрасиме на некое друго место.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Се враќаше по некоја друга улица кон својот дом.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Реалноста во мојата земја, која се распаѓаше и исчезнуваше, ја прерасна и најзлокобната фантазија, ги избриша границите помеѓу постоечките и непостоечки светови, и јас повторно се најдов од онаа страна - врз некое друго огледало.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Пловеше по каналот, можеби навреден и исполнет со меланхолија, но со компактна и на свој начин убава црно-кафеава глава со „додатоци“; пловеше низ самракот кон некој друг брег, кон некоја друга стварност.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

...до следното наравоучение и натаму до секое ново грбите на езоповците гнијат во најдлабоките празнини нивните басни 'ртат во нечије друго детство во некоја друга носталгија... блуз за милиот ислужен светец или варијација на тема – теоријата на релативитетот во просветлените животописи почеток... C-дур

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Да ве прашам, дали погодив? - Да, погодивте, но дијамантската дијадема и крунисувањето веројатно ќе се случи во некоја друга прилика.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Личноста може да биде како некој друг, а при тоа да не биде тој некој друг; чувствата можат да се споделуваат, не мешајќи се и не втопувајќи се во чувствата на другиот.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Впрочем сета вистина е забележана и во моето крштелно, а крштелното, од некои за мене непознати причини таа не брзала да го добие набрзо по моето раѓање.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури и во соништата животот се претвори во незаслужен подарок, а онаа која ми го беше подарила постојано ме потсетуваше на тоа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И тоа не само заради нејзините големи врски со лекарите туку и поради насмевката што ја искористи за да ми ја завитка веста пред да ми ја предаде. Го знам тоа нејзино умеење.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Го прежилуваше цврстиот тенок појас со немилосрдна жестокост во престегнувањето, не водејќи сметка за болката, исто како да го правеше тоа со некој друг, што го разгневил.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Долго го вртев во рацете тоа необично, чудно писмо, влажно, прозрачно, маглесто, на кое буквите му светеа со чуден сјај и од кое се теглеше конец- пареа и исчезнуваше во воздухот, од кое пафташе реа и миризма како од некој друг свет, како од некој друг живот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

- Нека биде, нека биде ... шнауцер, можеби малтезер или пак некоја друга, мала, слатка сорта, лесна за чување и одржување. (Упорно го продолжува муабетот за кучето, за да го избегне муабетот за детето).

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Тие денови селскиот старешина беше зафатен, како што ни раскажуваше самиот, со идеите и волјата на еден голем добротвор, трговец од Маказар во Истанбул, по име Никола Поцо, да почне изградбата на нова црква, да ископа голем бунар насред селото за доброто на жителите кои лунѕале по вода наоколу по изворите, да го поправи за своја сметка расклиматениот мост на Маказарската река и некои други работи.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И со тој здив сум викала: гробари, свињи, сѐ што ќе ми дојде да викам, а да си мислам дека некој друг го прави тоа зад мене.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ама, некои силни ветришта ја однесоа маглата и по некое време од другата страна на пампурот слушаме силно и испрекинато рикање. Свиреа некои други пампури.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Семовиот репертоар се состоеше од педесет и пет смешни приказни и околу триесетина или четириесетина песни. Но, по никоја цена не запираше тука.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Дури и ако болката му е позната од некоја друга ситуација, многу е тешко потполно да се сфати видот на болката која се јавува при допирот со вжештениот предмет.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Најдобро би било и јас да ѝ се насмевнам, да ѝ покажам дека ја разбирам, но место тоа јас ги спуштам очите и -о ужас! - гледам дека место мене ѝ се смешка некој друг, и тоа е мојот десен чевел.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Дали Турците или некои други комити што биле против овие. „Ајде, јади, од својот отров, му велеле, од својот зер труј се“ , му велеле и му сечеле меса од рацете, од лицето.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Најмладиот, шеснаесетгодишниот Лозан Перуника, момок кај кого и ќе стигнел, стоел зад својот подалечен роднина Онисифор Мечкојад кога рекол со детска исплашеност во грлото дека покојниот има во Кукулино синови и внучиња.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Дали се губи или некој друг створ ја презема?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И некои други, таканаречени летечки состаноци.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Монотониот звук на фабричката лента беше едноставен, смирувачки, исто како и неделниот чек кој редовно го подигаше во петок, по само десет минути чекање во уредна редица од работници дојдени, како него, којзнае од каде – Руси, Црнци, Кинези (колку многу Кинези!) и некои други раси и видови кои не ги ни препознаваше на прв поглед.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Речиси никој освен Милер не направил општествена критика на машкиот геј-културен објект и не се заинтересирал за исчитување на масовната култура од гледиште на машкиот геј-субјект кој е нејзин потрошувач.148 И ретко кој од квир-теоретичарите се обидел да изведе приказ на машкиот геј-субјективитет преку индуктивна студија на историјата на машките геј-културни присвојувања наместо врз нив дедуктивно да ја применува психоаналитичката теорија или некоја друга теориска догма.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А како да беше некој друг...

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Со посебноста на виртуелното се занимаваше во својата расправа Игри на реалното и виртуелното и уметникот и теоретичарот на компјутерската графика Ed mond Couchot: „Светот на нумеричката симулација не е ниту вистински ниту имагинарен, туку создава некоја друга категорија: егзистира виртуелно, без да егзистира вистински, бидејќи се згуснува во можното.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тоа одликувано средишно место на општествениот систем, во однос на кое некоја друга позиција може да биде сметана само за екстремна, тоа место во Краваровата социјална фантазија наменето за неутралниот граѓанин, потполно е празно.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Арно ама, ако некоја друга сакам 51 посто, оние два процента ќе претежнат и Лиле губи.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Другите писмена ќе се достават лично кога тоа со овој закон изрично е определено или кога судот смета дека поради приложените исправи во оригинали 132 или од некоја друга причина е потребна поголема претпазливост (чл. 137, ст.1 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Помислив, подобро е таа да се мажи за Анатолиј одошто да го стори тоа некоја друга.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Помислувам дека тој судија можел да ја истакне и оправданата претпоставка оти Мирко Бунде и не бил ништо друго туку заведен маж и тоа од две прекрасни жени!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Дали се работеше за заговор да се умртви душата на народот, односно разобличи неговиот идентитет, од некоја друга над Централа, на која слепо и немо му беше подредена овдешната под Централа, која сега по излегувањето од прегратката „на големиот брат”, се гушеше од самата себе.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Освен тоа множеството правила на овој модел би можеле да ни понудат и систематска процедура за претскажување на она што би се случило доколку се обидеме на сличен начин да комбинираме некоја друга двојка од гасови.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- И нафрлете гранки над него. Проказник ќе отпее молитва. Ех, господи...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Децата се растрчаа и набргу имаше сѐ што требаше за една леса врз која го наместија дедо Костадин и врз рамењата на Танаско, на Друже Србине и на некои други, му ги прошетаа очите по бистрото и сино небо од станицата сѐ до куќата на која не требаше да ѝ се отвораат вратите и прозорците оти уште од кога замина бабата Петра тие зееја со пустошот во себе.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

„А зошто да не биде некоја друга ноќ, во минатиот век, или пред петстотини години, или пред илјада?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Животни стории за судбините на луѓето, моите поблиски и подалечни роднини од кои речиси никого не познавав, но и на некои други личности од романот на минатото, архивирано и сега поттикнато од сликите и оживеано како во некоја чудесна кинотека на животот, со ликовите што, ете, влегле во малата семејна вечност на нашиот фотографски албум. Сега, кога и самиот завлегувам во средното доба, фотографиите ги сакам и на еден друг начин.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Над креветот во мојата соба имаше една празна полица каде што ги сместив речниците, учебниците, некои други дрангулии и се разбира фотографија од нас четворицата - мајка ми, татко ми, брат ми и ние двете девојчиња со плисирани сукњички кои сме ги фатиле за краевите и сме ги рашириле што е можно повеќе.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Имаше натопено многу високи ѕидови, имаше соѕидано многу зданија со својот малтер, во многу градови по главните улици стоеја градбите во кои тој имаше соѕидано многу свои денови, заедно со тешките копанки, а од сето тоа имал само едно уште пониско рамо и само толку заработка, за едвај да може да дочека додека не се започнеше некоја нова градба во тој, или во некој друг град, сеедно.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Јас така си го објаснив и појавувањето на сомнението во врска со намерата да му се обратам на натрапникот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

СТОЈАНКА: Може да испревари некој друг. Кој превари, тој товари.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

И само шушлакот шуми во тишината на зимата шушти легајќи по сувите лисја како да иде од некое друго време што повторно ќе попаѓа по тревата пресушена по виделото што се повлекува зад прозорците во топлината на пролетта.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

СПИРО: А, колај работа за тоа. Ќе земев некоја друга.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Дека зделката со „Генитрон” беше таман за мене, дека ми одговараше ептен, дека на друго место во некоја друга манџа би бил сосема невозможен...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Пасивниот воајеризам со снимање на филм или со некој друг начин на бележење се претвора во активен процес (креација). 96 Margina #15-16 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Го зеде за раце, го извади надвор да го шета, но татко му Маруш ги пречека, ги запре, го врати Висара во собата и им рече дека тој што го отепале не бил Зенула туку некој друг качак.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Еве, ова го очекуваат луѓето од религијата – ваква родителска заштита,“ рече Зигмунд, покажувајќи кон сликата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Потоа гледавме во „Распетието“, во лицето на Исус на кое има само помирување со ужасот, во лицето на неговата мајка полно со ужасен очај.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Можеби несвесно емитуваат сигнали, можеби потреперувањето на нивните мускули, по неколку светлосни години, ќе предизвика нежна вибрација на некоја друга планета.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Командантот чудно свесен напиша на ливче хартија: „Земете го пиштолот таму каде што падна и нека ме замени некој друг“. Сакаше да го одврземе, но Бугаринот не дозволи.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

И ти уште сега, уште жив, се храниш од таа бесмртност, горделив, надмен, од некое друго место ни ја досудуваш смртта нам, на смртните.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сè си има своја убавина.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Ние треба да создадеме таква положба – да нема во Македонија ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, зашто таму нема Бугари, Срби и Грци, ами има само Македонци од словенско потекло и некои други македонски народности.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тоа добро одекнува во мене - но токму како име на некоја друга личност, и плус е мошне ретко.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа ти се тие горчливи поигрувања на реалноста - многу уверливо разлагаше Б.С. а потоа повторно ме упати на веста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Она што сакаш да го знаеш - која сум и што сум - е непотребно.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Треба некое друго име. Не овие што ги знаеме. Некое поубаво.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Астраганката ја остави дома, за некои други пригоди, за во друго време.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Улица Корделија – О, други биле тоа времиња и некоја друга земја!

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На кеј ролаат некои други клинки, прчли на асфалтот, ние на нивни години знаевме само ластик и џамлии.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

И песната, и луѓето, и нивната цел, сѐ, и несвршената караница, се оддалечувале.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но, постои и другата можност – сето време да постои ‘некаде’ во вечна сегашност, во некоја друга димензија; постои таа можност во паралелно и синхроно пулсирање да постојат сите времиња, сѐ што било, и таму, во таа друга димензија, да се ‘преселува’ сѐ што сега е, и сето она што некогаш ќе биде; и само таму, и само така, при средбата на сите временски слоеви и сите егзистенции, сѐ ќе ја сознае сопствената смисла, онаа што ни е неодгатлива во ова минливо постоење.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Еве на пример, во секоја гимназија, училиште, градинка или јасли виси по некој слоган од типот „Обиди се, обиди се пак, обиди се поинаку, воочи ја грешката и обиди се со корекција, обиди се на некое друго место, обиди се со други луѓе - но не престанувај да се обидуваш!“.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

- Мора да се има само еден најверен пријател? – прашав пак.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Претпазливо му велам: - Видувањата на еден човек не мораат да се совпаѓаат со видувањата на некој друг, па и тогаш кога тој "некој друг " е близок пријател.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И гласот на водата ми доаѓа испревртен, од некое друго време.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Една волча тројка: еден волк, неговиот помлад соперник, наследник, и неговата мајка, жена, или бегалка од некоја друга глутница.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Верувам дека се согласуваш - реков, и веднаш продолжив - тој е сега патник: нè слуша, нè гледа, иако никогаш веќе нема да се врати, барем овде, на патеките на нашето време.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Ако видам зорт, ќе додадам нешто за некој друг, ама својот не го издавам.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Во материјалниот свет сѐ е една голема неправда, а бидејќи не знаеме дали по ова постоење ќе постоиме во некоја друга реалност, во некое утешно постоење, единствената утеха на овој свет е убавината.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ама, токму по оној настан во манастирот Нерези, кога него го водеше не неговиот ум, туку некоја друга сила инаетчиска и бесна, тој небаре престана да врти на празен чекрек.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Еднакво пресудно ќе биде и психологијата, било онаа популарната, било некоја друга, да не нѐ оттргнува од овој длабоко општествен процес на обликување на субјектот, не само затоа што психологијата е склона да го медицинизира и да го патологизира општественото дисидентство, особено сексуалното дисидентство, туку затоа што тука не се занимаваме со поединечен ментален живот, туку се занимаваме со колективни структури на чувствување.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ми се слуша некоја птица да пее во шумата и си мислам дека сум отишла во некој друг свет, во некое друго време.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Можам да одглумам ако е потребно, за доброто на некој друг. Повеќе од тоа, не можам.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Односно, дали Македонија ќе се задоволи со федералниот статус во рамките на југословенската федерација или ќе настојува преку федерацијата да го реализира обединувањето на Македонија во рамките на Југославија или во некој друг вид федерација, на пример балканска или во рамките на бугарско- југословенска федерација во која би влегол и делот на Македонија под Бугарија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Над нивните отвори ѕунеа човечките гласови, ечеа, се одѕиваа, како пчели над саќе.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Својот „трофеј“, без разлика што некогаш го поседувал некој друг, не го испушташе од рацете.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Истиот час, еден од клисарите со крената рака, и со некои други ишарети, ја запре свирката на зурлите, тапаните и гарнетите.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Си помислив и на тоа да не си нашол некоја друга и да не пошол по неа, па да си го смени името и да почне друг живот.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но признај, информацијава многу ќе те изненадеше ако ја слушнеше од некој друг.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас знаев дека мајка ми знае унгарски, дури и сум ја слушала како зборува со вујко ми Вангел, ама кога разговараше со Унгарецот добив впечаток дека тоа не е мојата мајка туку некоја друга жена.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Единствен доказ за спротивното е немуштиот протест во коските, инстинктивното чувство дека условите во кои се живее денес се неподносливи и дека во некое друго време мора да биле поинакви.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сиротата Норичка, нека ја придружува некоја друга. (Ова сѐ повеќе личи на казна, сега само се познавам таму кога ќе сум среќна, кога сум среќна, кога Нора пее Форе се познавам таму и не останува ништо освен омразата).

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Во април се одржа второто рочиште на кое, по барање од судечкиот судија да се достави доказ за писмен отказ, тужената страна достави само обична е-порака испратена од координаторот (надредениот) до претседателот на организацијата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

„Наплати ги трите!“ е реченица од сопруг кој ја љуби жената своја, ама и некоја друга едновремено и паралелно, а таа, во моментот кога ѝ ги подавам ќесите веќе му простува, а не му била ни лута, и таа во некоја друга куќа е втора.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Успеваше да се скрие од царинарникот, но сигурно за тоа сепак плаќала висока царина, веројатно на некој друг начин.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Знаеш, реков, не знаејќи како да го кажам тоа што сакав да го кажам, знаеш, реков, оној што сака да пишува гледа што гледа околу себе, го има предвид и она што некои други го рекле за истата работа, ама сепак мора да се осами и само во своите мисли да гледа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

- На пример, она за велосипедите, неизоставно треба да го скокнеш – рече тој – измисли некоја друга причина зошто сте се задржале во грмушките толку долго.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Но, сепак, на неговата најневралгична артерија- по улицата која води кон врвот „Мон Валеријан“, каде што болницата „Фош“, можеби безброј пати, и дење и ноќе, се разнесува пискотливиот и морничав звук на болничките коли, кои јурат со вратоломна брзина носејќи болни за чиј живот секоја секунда е пресудна а кој можеби, ќе им го спаси професорот Гио или некој друг хирург.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ако поинаку не е договорено или во местото на предавањето на предметот вообичаено, закупнината се плаќа полугодишно кога предметот е даден под закуп за една или повеќе години, а ако е даден за покусо време, тогаш по истекот на тоа време (чл. 586, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

А таа, сиромашката, ако ја остави, откако ја изнесе на глас... Ќе си остане за век неомажена...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Најчесто се работи за криптограми со букви, т.е. секоја буква може да се замени со некоја друга.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Се втурнавме во нивните пароли затоа што некој друг така рекол и ние рековме - амин.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Кога повторно ќе те сретнам без да се разминеме, можеби ќе нема ниту една јас, ќе бидам некоја друга.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Око не ја фаќа саноќ и везден по рабовите на неправилниот круг на животот. Некој ѕвони. Некој друг.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Газеа по гнилите прагови, наведнувајќи се повремено за да земат парче одамна фрлена жица, рѓосан шраф или некој друг фрлен и заборавен предмет.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Некои други примери на контрастирање на стории во себе вклучуваат звук.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Е, драги мој,... Можеби, сето тоа, во некоја друга Историја и да е ново. Во нашата - не е.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Мис Стон го прочитала тој расказ во некој од весниците што ги носела со себе, и бидејќи очигледно била збунета или изненадена од верувањето на Јапонците дека со душата можат да упрауваат и некои други сили покрај Спасителот , побарала и негово мислење по ова прашање.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Сега сите добро насетуваат што им зборува Максима Акиноски: и ако отиде некој в сабота в град за да купува, или ако отиде по некоја друга работа во некое друго место надвор од Потковицата, да не шлапа таму што годе туку да си го држи јазикот стиснат за заби.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Како што фирмата стекнува знаење така таа ја зацврстува својата убеденост во некои претпоставки а отфрла некои други.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Јас, обична, одлична и миленичка на класната, а тој бас гитарист во тогашниот „Тост сендвич“, со малку подолга коса од тогаш дозволеното, на клупата во паркот чаирски, кој Владо Јаневски за некоја друга љубов го опеа во „Евергрин“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Можеби некој од вас знае некоја друга казна, пострашна, понова, помодерна да ја наречеме?

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Кога брат ми на светот му го соопштувал ова свое сфаќање како апсолутна вистина, не се сетил на мојата болка од она попладне кога тој имаше тринаесет, а јас седум години, онаа болка и оној страв предизвикани од погледот на разликите на нашите тела, од помислата на раснењето и делењето со детството, од претчувството дека мојот живот и неговиот живот нема да продолжат заедно и ќе чекорат одвоено кон смртта; го заборавил тоа попладне и тагата и стравот што потекнаа од него и што како сенка паѓаа врз мене претворајќи се во некоја друга тага, во некој друг страв, влевајќи се во некои други таги и стравови.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Следниот ден, или по десет години, ќе го прекрие некоја друга честичка, наивна или страдалничка, но исто толку безначајна – човечки, премногу човечки...

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Некои велат дека вистинската љубов е кога ќе ја најдеш својата душа во некој друг.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- А, кога ќе забележат дека ми го нема велосипедот? – прашав.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Отпрвин ми се чинеше дека сликите доаѓаат од некоја друга земја и од некој друг град, а потоа и од некое друго време.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Знам, меѓутоа, што правев за тоа време, каде и како живеев тие осум години, но тоа го знам апстрактно, делумно како некој друг да ми раскажувал спомени во кои верувам, но кои всушност не ги поседувам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Никогаш не сум тврдел дека лудите луѓе се попросветлени или подобри од вас или од мене.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Некој убавец, којзнае како се мушнал во собичката кај другарката Оливера Срезоска и ете ти циркус, просто-напросто на генералимусот му ја бојадисал со бела боја левата страна од мустаќот, му ставил и некои други знаци на лицето.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Грета: Секако.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Секој од нив се подвојува – еден дел од него, еден дел од неговото Јас, е она кое го создава измечтаениот свет и постои во него, другиот дел од Јас комуницира со стварноста, која за него не постои, и која е само затвор на кој е принуден.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Еден ден видов дека некоја друга Ангела како ја бутка количка од која ми се смешкаше девојченцето.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Во Маказар ќе изградам водовод. Јас ќе изградам. Не некој друг, туку јас.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Емплфорт направи неколку несигурни движења од една страна на друга, како да мисли дека постои некоја друга врата низ која може да излезе, а потоа почна да се шутка низ ќелијата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Спротивно на неа, по ново, на работникот може да му се даде отказ ако организирал или учествувал во штрајк кој не е организиран во согласност со закон и колективен договор или, ако за време на штрајкот, направил некоја друга тешка повреда на договорот за вработување (чл. 239, ЗРО/05); г) избришана е и одредбата која велеше дека, во текот на штрајкот, органот на управување и работоводниот орган не можат да вработуваат работници кои би ги замениле учесниците во штрајкот (чл. 14, ЗШ/91), и на нејзино место е вметната една крута и заплашувачка одредба, според која работодавачот може да отстрани работници од процесот на работа само во одговор на веќе започнат штрајк!?

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

И врз неа, некој друг, фрли икона откината од олтарот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„И зборот кога е во тесен чевел“- сигурно притиска однатре, глочка, често попречува во слободниот од кон слободата, сѐ додека не се искаже, преку песната или пак некоја друга творечка форма.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

- Дали утре ќе ја рецитираш наградената песна или некоја друга? - праша Виктор.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Тој денот го поминуваше на падините на Водно каде со некои други луѓе ( Со Шиптари и Егејци велеше) садеа нова шума, а жена му животот го скусуваше во лешочкиот санаториум.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Но соочени со сивата реалност ова е невозможно. Тука е контрастот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Оваа техника за изучување на сложените системи е многу почувствителна на случајности во споредба со некои други.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- Знам дека може да ви изгледа чудно - реков - но при сегашнава раздалеченост од сите тие разговори можам да тврдам дека средбите со замислените татковци не се остворуваа само во тие случаи кога не ќе го совладавма пределот на она магливо заскитано време што секогаш талкаше помеѓу мене и нив.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Томе на Борис Бидџов и некои други што се собираа во берберницата на неговиот роднина, му помогнаа на Танаско да се очисти местото, да се загради и покрие (сите се чудеа ама Танаско пронајде вистински греди за диреци и чатија, штици за под терхатијата на покривот и штици за над терхартијата за патос).

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Како некој друг да ги помрднува.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Жителите во зграда имаат полоши услови за бесење со оглед на тоа што немаат каде да ја врзат ортомата па затоа тие се одлучуваат за некои други методи.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Она што го доживеав во еден таинствен крај на светот, во Европа или на некој друг континент, не му се случило ни на Марко Поло ни на Колумбо.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Човекот избезумено почна да се загледува во лицата на другите затвореници, како да се надева дека ќе може да подметне некоја друга жртва на свое место.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Што е смислата на тоа накнадно испитување? Дали Вие сакате да ги разберете “текстовите”, формално да ги одгатнете, или деконструкцијата содржи и критичка намера, која можеби цели кон пронаоѓање на некоја друга, нова рационалност? 58 Margina #1 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Константин З . се чувствуваше семоќен, гледаше во огромното сиво здание на поранешниот монопол и сам си го поставуваше прашањето: дали некој друг успеал цел еден етникум да затвори во една единствена зграда?

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тој смета дека легализацијата би ја зголемила достапноста и потрошувачката, што од морална или практична гледна точка би било неприфатливо.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Да знаат селаните кога службата ќе почне, Петре го удри клепалото, и од сите најнапред се довлечка бабата Манџичица, Милошка, дедот Пило и некои други стари жени, и службата можеше да почне.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Извршував и некои други задачи, покрај оние зададени од училиштето, за кои ќе ме задолжеше одвечер мама.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Но, да се разбереме, вашето вчерашно пледоаје, за некој друг суд, во оваа иста земја, како и секаде каде што се протегаат новите христијански граници на комунизмот, би можело да биде протолкувано и како обид за исламско-отомански заговор, како носталгија по отоманското царство, скриен обид за негово реставрирање.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Света Тереза, Рама Кришна, Мајстер Ехарт, свети Јован Крстител и многу други ги опишаа ваквите значајни случувања, се разбира предизвикани со некоја друга метода, којашто вообичаено ја нарекуваме спонтана.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ние се викавме Бугари. Со тоа, од една страна, сакавме тоа име да ни послужи како центар околу кој ќе можеме сите да се згрупираме, без да бараме за таа цел некој друг, а можеби и сосем нов, од друга страна, ние мислевме оти вистина во соединувањето со Бугарите е нашата сила.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Писмородецот рече дека такво нешто во текстот нема, дека не е запишано, а јас видов дека тој не ја гледа таа нишка од пајажината, и дека ја гледа само онаа најдебелата, и дека не дозволува некој друг да гледа нешто што тој не виѓава.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Пошто од селаните билките, печурките и боровинките ги откупуваа селските задруги, на Сврделот не му беше тешко работите да ги нареди така што стоката тие да не ја дават на некој друг додека прво не се допрашаат од него дали тој сака да ја земе или не.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

„Кому јас можам, освен тебе, драга Агна, да му го соопштам моето расположение, восхитот од големата градба“, ѝ пишував на жена ми, а всушност во себе ги читав оние незапирни редови, што веќе беше ги напишал некој друг, во отворената книга крај мене, незапирни редови, од десно на лево, од работ на една до друга провалија, редови во долги низи кои се како обвинување.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сакаше повеќе од неа, сакаше повеќе надвор од неа, сакаше таа да биде некоја друга, сакаше да бара и да најде некоја друга, а не неа.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Сѐ додека поразот значи губење на независноста, или некој друг резултат кој се сметал како непожелен, мерките на претпазливост против поразот морале да бидат сериозни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Работеше напорно во тесното дуќанче, но и по куќите каде што ќе го повикаа и се нудеше да заврши и некоја друга, секогаш умешно изведена работа.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И навистина, ние што одевме по него повеќе личевме на распердушена гускина тајфа, која тукушто се кубала со некое друго јато, отколку на спретната, секогаш спремна, скаутска младеж.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Секоја моја солза е дел од морето, ќе се роди во форма на прекрасен бисер, а од нив прстен за некоја друга љубена.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Јас ја испружив мојата рака кон него, и му кажав дека понекогаш сонувам како паѓам и како ја подавам раката за да се придржам за некоја друга рака, и мојата рака навистина се испружува додека спијам, и удира од ѕидот, па од тој удар се будам.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Но без грижа, нема да ви препорачам да излезете да купите некои книги и да почнете да го читате Лудвиг Витгенштајн и/или Жак Дерида, ако не од некоја друга причина од таа што вториот е прилично тежок да се разбере било на англиски или француски.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во човековата свест, можеби во секоја и во сите времиња, се крие географско парче на непозната или пронајдена почва на оваа или некоја друга планета, што еднаш, првпат, се запознава со соништата со најневините години.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тие ќе ме сакаат и штитат, до моментот кога ќе треба да се вратам таму за некоја друга мисија.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Нивните родители не можеа да ги поучат како се фаќа плен поради неискуственоста, и тие самите бараа модел. Бараа од некој друг да го препишат како лекција.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Над нив беше исправен голем брадјосан човек каков што во своето село ниту пак не некое друго место немаа видено.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

До тогаш можеби ќе бидам мртов, или ќе станам некоја друга личност со поинакво лице.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ти пријде и ја оттурна осаменоста од тебе, и стоевте, дали маѓепсани од водоскокот што ви ги качуваше погледите угоре по искрите водени, по кои се качуваше и една бавна гасеница од виножито пред да се престори пеперуга или некој друг украс на денот?

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Го вртев во рацете и се чудев, зашто такво писмо, без печат, со букви што светеа со чуден сјај и од кое се тегнеше конец пареа и исчезнуваше во воздухот, од кое павкаше миризба, тоа писмо како да беше дојдено од некој друг свет, од некој друг живот. Зад живот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Другпат сонува како на некој празник влегува во куќата, но гледа куќата не е куќа, туку се престорила во црква; внатре попот Матлија венчава младоженци; се допира поблизу и гледа: зетот е Бандо, а невестата таа самата; но како што наближува, сè повеќе ја фаќа страв, зашто гледа: невестата не е таа, туку некоја друга жена; почнува да плаче и да го трга Банда да не се венчава, но попот Матлија му дава знак на питропот Танаско и тој ја фаќа за раменици и ја вади од црквата надвор; надвор гробарите го пречекуваат Танаска и му велат: ”Ние сме готови: го ископавме гробот”.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Дури кога поминале некои од нив да служат во новоизградениот хотел во градот а другите во куќата за разонода на И. Мали, јас сум се нашла во полето, близу до ќерамидницата, но кој ме довел таму и со каква цел останува да се разреши во некое друго време кога на вистината ќе ѝ тргне од рака да ја намота измрсената преѓа на настаните во чист здрав клопец.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Имаш право – реков, а си помислив – Охрид е полн со млади, со живост, со кафулиња, со забава, плажи, дискотеки, а Маврово... – и ми се стегна малку срцето, но во истиот миг го слушнав неговиот глас, кој некако, не знам како, почнав сѐ почесто да го наслушнувам: - Не биди како оние што секогаш мислат дека е подобро на некое друго место, на секое друго на кое што не се тие.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Се влечев и понатаму.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Но не од болест или од некоја друга слична причина.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

- Ако сакаш мојата желба да ја поврзиш со нешто многу конкретно или повидливо - појасни таа - тогаш еве, јас ти понудам и други нешта за кои би можела да ти зборувам со денови.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сѐ од некои други соби да ми иде.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Купуваа некакви конзерви, а тој ѝ објаснуваше дека исти такви конзерви, по пониска цена можат да се најдат и на некое друго место.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Рада се кршеше како ветка. Дали сето ова да го прекине и одложи за некое друго време.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Гледам како иконата со Божицата, светата мајка, се топи во пламените јазици, заедно со нимфите и шеговитите сатири, како нејзиното прекрасно тело исчезнува во правот на Атлантида, Вавилон, Александрија или на некој друг безимен Град.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Така во просветителството прв пат со помош на методична обдукција добиваме достапност до информацијата, а таа постапка се продолжува и степенува сѐ до денес, кога обдукциската информација станува и естетска, кога внатрешноста на желудникот може да функционира како естетска слика затоа што рефлектира некоја друга физикалност, некоја друга реалност, други линии и црти, а исто така пружа и специфична естетска угода што најлесно можеме да ја наречеме угода на интеракција, односно задоволство поради тоа што сме присутни на далечина.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Трајче си е убав, ама како за некоја друга, а за тебе не е, гнасен е и нетертиплија.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Нерасположен го затвори прозорецот да не влезе некоја друга пчела, седна и продолжи со пишување.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Родот на тој човек, кој си живеел среќно, попаднал во ропство на некој друг род; победничкиот цар, прво што направил, заповедал да се соберат сите штички што зборуваат и на клада да се запалат.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Дали само затоа зашто не сум и по волја на вистината бидејќи и во исповедта пред иследников не се трудев доволно да ја зангажирам искреноста?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но, оној цимет! Дали ќе го сетам уште еднаш мирисот на цимет од косата на Луција, макар и во некој друг живот?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Можеби поради снегот, е во некоја друга просторија, си помисливме утешно.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Секогаш постои и некоја друга, поинаква можност.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А некоја друга, можно да е Миру, пријателката на Игбал? Но, каде е тој?

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Имено, вели тој автор, едвај можевме да ја раздвоиме жената од необрезаниот маж.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Чиниш некој друг е со кого Марко првпат се сретнува.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Потоа мајка му го закла петелот што го имаше ветено за да му ја стави главата во гробот на Илко како курбан - за да не повлече со себе некој друг од фамилијата.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Паметам дека се определив за оној компромислен заклучок.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Како што вели Duchamp: „Секоја форма е проекција на некоја друга форма според точката на исчезнување и според некоја оддалеченост.”

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Дали ваквите појави не укажуваат на постоењето и на некоја друга власт, која се грижи за работите по смртта, за разлика од власта што се грижи за нас додека да приумреме?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Довидување, мило мое, може ќе се сретнеме пак во некој друг живот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

146. Турското име на Стара Планина, по кое се именува и Полуостровот, Мисирков го предава во множинската форма, како што е впрочем и во рускиот и во некои други јазици.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Како да не сме заслужиле ниту зракче светлина да остане од нас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Доколку не е договорено поинаку, закупецот може закупениот предмет да му го даде во закуп на друг [подзакуп] или според некој друг основ да му го предаде на употреба, но само ако со тоа не му се нанесува штета на закуподавецот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Откако тој се врати од болницата во својот виенски дом на улицата Шонлатерн, секое утро излегував од дома велејќи дека одам да читам во библиотеката, оставајќи го зад себе префрлувањето на мајка ми дека моите врснички по цел ден остануваат дома а излегуваат само со своите мајки, или некој друг повозрасен член од семејството, за да не си го нарушат угледот кај договарачите на бракови.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Трговското друштво, самостојно и трајно, врши дејност, заради остварување добивка (чл. 19, ЗТД).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Од средината на купот се подаде главата на нивниот татко, долго се креваше над купот, како да доаѓаше од некој друг свет, како никогаш црн во лицето и со заматен поглед во очите.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Тој бил посник, светец. Тој, не дедовците на некој друг.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Така и со Соколета тој си го држеше овој начин, што сега несомнено олеснува да му пристапи: тој нема на сето да погледа така сериозно како што би сторил некој друг, изненадувајќи се можеби непријатно од необичната исповест, а и Соколе, барем во првиот момент, ќе може да ја претстави работата малку како на шега, како да е тоа некаква негова мимолетна бубица, а не длабока тревога.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Долу во реката се чуја звуците и на некое друго стадо.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Ви посакувам пријатно читање, со надеж дека навистина си немате некоја друга, попаметна работа.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Белким има и некоја друга поубава, побела, полична!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Затоа, во својата ни најмалку декларативна поетика, авторот е толку самосвесен за творештвото како свест за оние предели за кои веруваме дека се вечни: „Со моето сведочење во вид на писание дека некогаш сум бил, всушност, јас и посведочувам дека сѐ уште сум жив, но дали на овој или на некој друг свет, не знам“ (Писание за ѕвероглавите и мојата смрт).

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

За маќеа, мислев дека е потребна некоја друга жена, сосема поинаква.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

А ваквите настојувања беа толку присутни, и беа толку грдо поттикнувани токму од луѓето од кои Јана зависеше!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Подготвувањето на едно востание се продолжува 5-10 години и после сите замешани во него или умираат или пак, ако останат живи, треба да останат без ништо и да си изберат некоја друга работа што ќе треба да ја зафатат одново и за која можеби и не се сосем подготвени.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Имаше нешто неприродно - разлика во времето, грешка во сонот во жената двојство ти во едната рака држеше стрип или викенд роман, со другата ја тешеше, искуството не ти помагаше да го прикриеш „туѓиот говор“, книшкиот изговор мораш, значи пред тебе животот се отвора како покладен портокал дива циклама, праизведба мораш, значи немаш објективна причина туку мотив, емотивна мечта некоја друга Прокна или сестра ѝ Филомела 8 некоја друга Семирамида или прислужничката ах, мамката на анонимните жени отровот на тривијалните судбини барем да исчезневте сосема да не морам да го слушам, да не морам да го повторувам „гласот на ткајачката“ крикот на кросното, јавката на откинатиот јазик, нејзиниот, мојот нејзиниот мојот.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Па така, додека едни се среќни затоа што, ете, некој се грижи за нив, другите ги мотаат во устата, ги џвакаат, па ги плукаат, и, како по правило, секогаш ги чуваат за доказ на некаков заговор што се кова околу нив и во кој е замешана владата, некој од власта и некој претседател, од актуелните кои владеат овде или од некоја друга земја.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Наводно несовпаѓање со некоја психолошка теорија за човечката когниција Како што забележавме порано, нападите на AI често пати добиваат форма во која таа се сфаќа како некомпатибилна со некоја друга психолошка или невролошка теорија која се смета за авторитативна.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Пелагија ја слуша, ја гледа, ама како да не е онаа Чана која навистина ја познава, оваа како да е некоја друга, освен што ја има позајмено големата снага на вистинската Чана!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Директорот, или некое друго одговорно лице кај работодавецот, ако ги прекрши одредбите од овој закон, ќе биде казнет со глоба од 1.000 до 1.500 евра, што претставува зголемување во однос на претходните суми од околу 600 до 800 евра, а глобата за одговорното лице во Агенцијата за вработување е утврдена на 500 евра, што претставува намалување во однос на претходниот опсег од околу 600 до 800 евра.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Она во што биле сигурни британските експерти, според развојот на настаните, било дека самото формирање на македонската држава во основа не го исклучувало прашањето за обединувањето на Македонија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

А замисли сега дека некои други десет зографи прават умножение на сликите за огнот на првите десет.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- Простете, им пришол Васко Тушев; очите сѐ уште го болеле - ја слушал во ноќта својата песна, со разденувањето ја заборавил, останала пустош во душата; еднаш, во некоја друга ноќ, ќе се сретне со сенката на својот мртов баџанак и пријател, те чекам, дојди, ќе му рече таа сенка, и тој ќе ги подаде рацете кон сите сеќавања на својот живот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Понекогаш во текот на ноќта ме будеше ударот на мојата рака во ѕидот – во сонот паѓав и посегнував по некоја друга рака, обидувајќи се да ја фатам, да се спасам од падот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Само човекот може да се смее и весели.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

- Плива како делфин! - се восхитуваше некој друг капач, навикнат секој ден да ужива во играта на малиот коњаник.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

На фотката се гледа како Dr. Ackerman и Rhoda заедно седат во некоја чекална, но можно е да се работи и за некоја друга планета.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Не ви биле јасни предностите на тоа, дека на пример од Македонија може да ве испратат во Горење-Велење, или во некоја друга вид-виделија.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Животот го поминува како во полусон, чиниш студените ветрови ѝ ја сопнуваат мислата, како да не е таа Пелагија, туку некоја друга која има само една единствена цел, да ја помине зимата, оваа во здивот на ветриштата, а и другите што ќе дојдат по неа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ја подаваше својата рака кон мене, јас ѝ ја пружив мојата рака. „Мамо,“ ми рече.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сѐ како одеднаш да се нашло во некој друг крај.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Али Фети, држејќи ја запалената пура, во еден миг му се обрати неочекувано на својот внук, оддалечувајќи се од претходната тема, која оставаше да ја продолжи во некоја друга средба: Ти, синко, бездруго имаш свои планови, да ги продолжиш студиите во Цариград?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Всушност, многу години пред теоријата за хаосот да стане популарна, една мала група на научници, вклучувајќи го тука и Херберт Сајмон, Иља Пригожин, Херман Хакен и некои други бараа теорија за сложеноста, општи принципи за систем чии многу делови заемодејствуваат и создаваат сложени поведенија.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

А пак приказните на Огнена Гулева, дека низ моите одаи прошетале многумина... ме потсетуваат на снегот: напаѓал напаѓал а по него безброј траги, но само до утрината.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тешко може, исто така да се претпостави дека една литерарна свест може успешно да се формира во својот корен врз искуствата на некоја друга литерарна свест.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Во тој исклучителен момент на повторно доаѓање, чувствуваше многу јака желба да биде поседуван од друго тело, поинаква материја во која мислите под некој друг агол би паѓале врз неговите раце, агол под кој мозокот би му работел позабрзано или воопшто не би постоел, постигнувајќи со тоа доближување до сегашноста или некое друго место во кое би можел сопствената рака да ја види од поодблиску и подалеку а да биде тоа истата таа, неизменета во својата припадност и внатрешна предодреденост за таква и ниедна друга форма, а тој сепак да не го мисли тоа и да не мора да биде во тоа така што постојано да мора да се навраќа кон истите нестварни помисли кои го одвраќаат од блискоста со она кое го има заборавено - но чувствува дека може да го сети, бидејќи го насетува, кога успешно би ја совладал пречката, би се надминал себеси или нешто слично, би прешол од другата страна (на истото). 48 Margina #1 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Колибата Сукаловска беше од оние, „сталните", во кои се мисли повеќе години да се живее. Не како на Кањата, Карабоја или некој друг, што правеа меќани за една зима на едно нивчуле, па кога ќе го подгнои, кревај желниците и сламата на друго!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Цела ноќ можеше да вика по нас, глупавиот пак да не имаше некоја друга работа, - беше слеп, не гледаше.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Ги отвори очите; не можев да ѝ го препознаам погледот – како да не гледаше во мене, туку во некоја друга жена.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Потоа повторно ги отвори очите и кога сфати дека сликата е иста, го погледна старецот со очај.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Другпат можеби, во некоја друга пригода за тоа, сега сакав да си спомнам на првата средба со Игбал.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Множење со нула Не ме фаќа место, не сум овде во оваа одломка престорена во космос блудам и во отсутност преминувам « тегоба во тегоба » сѐ додека зборот не исчезне и тој ли осуетен, сетен анаграм сѐ додека повторно не се овоплоти - помалку алегорично, повеќе пародично - и не нѐ потсети дека меѓу двата света освен двата постои некој трет за некој друг не за нас за минус еден за минус два за минус сѐ додека не остане и не стане сѐ прааззззннноооо ОО 00 оо

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Трепкам со очите, ама сѐ ми се чини дека некој друг човек гледам во огледалото.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

„Ако некоја личност е активна, ако сакаме чувството на гледачот да го насочиме врз неа, мораме да го преместиме гро-планот врз некоја друга личност”, вели Хичкок.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во некоја друга прилика, Манифест, под пет.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

- Како си смеела и да помислиш дека сум те избегнувал – ѝ велев можеби и со израз на неверување иако ја зборував вистината.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Доаѓам петок стоп чекај ме мост. Кој мост?

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тужба, платен налог, вонреден правен лек, пресуда, решение донесено во постапка поради смеќавање на владение, како и решение против кое е дозволена посебна жалба, ќе се достават лично до странката која е физичко лице, односно до нејзиниот законски застапник, односно полномошник.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Да си ги напишал Татковите книги порано (уште во онаа академска фаза од Твојата писателска биографија), за да можел Твојот пријател Патрик Крисман да ги преведе на француски пред Барт да ја напише својата блескава книга за неискажливото во љубовта, можеби и приказната за Твоите Мајка и Татко би нашла место во нејзината работна библиографија... ***

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Орце, кога скоро бил во Кукуш, наводно, ги исмејувал луѓето на Организацијата, а некои други гемиџии се подбивале со владичката круна.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

„Што се тие? Дојденци од некоја друга планета!

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Уште некој период ја гледав на клупите во парк дес восгес, но тоа беше некоја друга Ангела.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Да беше некој друг, ќе те изгореше“, ме испрати пријателчето.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

На некој друг крај ќе се состави.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Иако настаната во периодот од 1989-1992 год, - во, како што самиот автор вели, „време на идеолошки превирања и превреднувања“, „време на ‘пораз’ на марксизмот - идеологија која ги обележи последниве сто години, - книгата нема намера да понуди содржинска анализа на марксистичката или на некоја друга идеологија.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ја пречекале сестрите, но како да беа некои други, а не родени сестри.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ако паднев, јас ќе видев; но јас не паѓав, се служев со животинскиот рефлекс за самоодржување, и затоа не сознавав дека жената ми е во прегратките на некој друг.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Секогаш постои и некоја друга можност.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Еднаш откорнати од родната грутка како да не беше битно каде нѐ води ова вовче на судбината, на која станица ќе запре, кој ќе биде последниот свртничар: дали богот на случајноста, кој најмногу влијаеше во неизвесното одвивање на судбината на нашето семејство или некоја друга сила?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Изгледаше дека кога станал утрото, добил некоја идеја, а остатокот од денот го поминуваше развивајќи ја - тогаш, на пример, застануваше по еден час и штом пак почнуваше да говори, тоа сигурно беше додаток на развојот на неговата идеја или нејзино расветлување од некоја друга страна, секако, без оглед што сте зборувале во меѓувреме.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Веројатно тој веќе беше сфатил дека страста на Јана тргнала во некоја друга насока!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Мајка ми се насмеа: - Тогаш остави ја нека вози ролшуи и нека го чека пубертетот, а ти најди си некоја друга девојка што мисли поинаку од неа.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Секако, ме болеше, ама мене ми беше убаво дека тој токму мене ме брка, а не некое друго девојче.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Секој нареден глас влегува во играта пеејќи ја главната тема, и притоа е често придружен со секундарната тема од некој друг глас, додека веќе влезените гласови продолжуваат да еволуираат зависно од имагинацијата на авторот.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Има ли, воопшто, книжевноста некоја друга задача?

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

— Имаше право Митре, бидејќи овие војници што беа спроти него не беа некои други ами неговите селани — мариовци, што ги дотераа Бугарите да се толчат еден спроти друг, како тие со брата си Петрета.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Кај нашиот раководител можеби постои список на сопствениците на овој вид бели покани или некое друго упатство.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Има нешто привлечно во него, дури пленувачко, но веќе навлегуваат звукови, имиња, некој друг кадар, некое друго време.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Не знаеше кој мрак, дали од првата вечер по легнувањето или некоја друга вечер. Се чувствуваше малку одморен.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

— Не лаже човекот, вели Филип Хаџиевски, туку некој друг нѐ лаже.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Писателката миговно се стаписа, посака да е меѓу децата, и таа да поздравува, тоа е полесно, а на нејзиното место да е некоја друга личност.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Си видел говедо, коњ, магаре или некој друг ајван да се насмее?

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

„Сѐ што требало да ти каже мајка, ти кажала некоја друга жена.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ослушувајќи ја со некој внатрешен слух болката во здробената рака, се исповедуваше како пред сопствен олтар: кога имав седум години пронајдов дека чевларот од нашата улица не е некој друг туку самиот сотона.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

За Пол таквите беа обични шрафчиња во машина – да ти се згади од такви мажи, со детскине измитарени влакна што секогаш им висат на капутине и со алиштана што им баздат на готвено.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Неверните камења што му пукаа, ги оставаше настрана, и по неколку дена им навраќаше; ќе ги разделеше по пукнатината и секое парче одново го обработуваше прилагодувајќи го за некоја друга намена; ни еден заделкан камен не го оставаше така, зашто знаеше; секое камче, па и најмало, е важно и ќе си најде свое место кога ќе се преработи.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Манлинг фали и некои други „параграми“, на пр. палиндромите, анацикличките („раковски“) стихови, речениците што можат да се читаат од двата краја.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Евентуалното постоење на такви, за неа непознати случаи од љубовниот живот на Ролан, се чинеше дека се многу поважни од спомнатиот банален настан во дуќанот за сода-вода.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Но Тодора, завјасана, го пречу последното: „Ами некоја друга глоба?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Фантазмот на двојникот кој со помош на развиената технологија на виртуелната стварност ќе се оствари во иднина, дополнително потврдува дека телото набрзо ќе делува и во некоја друга реалност, дека најпосле ќе се одомаќи во една информатичка материја којашто со себе носи поинакви физикални законитости.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во секој случај, важно ќе биде да не се тргне од лажно упадливата спротивност меѓу недоволно цврстиот модел на општественото, сфатен како обичен површински исход од безредни содејства помеѓу луѓето (наместо како систематски состав што е длабоко конститутивен за нивниот субјективитет), и од претерано позитивистичкиот модел на природното, сфатено како онаа длабока, формативна структура што ни го определува битието.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ѕвездан лежи, пресвиснат на магарето и ништо нѐ гледа што правиме. Во некои други места е занесен.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И кога го носиш ранетиот си велиш во себе – дали некоја друга мајка така ги носи моите чеда?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Зашто тој бил иднината на животот - старите се само стари и мртви пред да умрат, тој и неговите врсници ќе го обновуваат животот, плодоносци со живо семе во живо месо.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Останува единствено да прати некој друг, мора утре рано да го бара Гога, да му ја сврши таа работа како за себе.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Сега тој мрмореше полугласно, како во себе да повторуваше лекција која подоцна требаше напамет и наглас да ја каже пред некој друг.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тој не мереше контракции; тој месеше како да си тесто и, дали од страв или од некоја друга причина, двете со Споменка, како мисирки сокриени под покривките, тивко си плачевме и ја проколнувавме идејата да бидеме чисти.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Најдобро се чувствува кога додека пишува истовремено е обземен и со некоја друга работа, но така што таа работа да му дозволува кога сака и како сака да ја напушта за да му се врати на пишувањето.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Неговото следно јавување како Margina #26-28 [1995] | okno.mk 139 да беше од некоја друга страна, сега пак на неопределена оддалеченост.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Со или без причина ми се стори дека некој друг управува преку чинки со мене.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

„Може некоа друга си сака човекот?“ си мислеше Ката, а надешта ѝ беше во Адемага.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Да не ја пратил некаде Атиџе? Да не ја премажил за некој друг бег и ја затворил во неговиот харем?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Да не речам и дека шепотот ти го слушаат, а не некои други физички активности што живот значат, па штом отвориш врата и појавиш нос веќе и поздравот е соодветен на „заедничките“ доживувања од претходната врела ноќ.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Убаво би било кога некои од нашите режисери искрено би признале зошто се зафатиле со инсценација на тој и тој текст, па нека биде тоа и поради потеклото на прадедо му или оти прабаба му работела во конак или пак, за инат на некоја друга индивидуа од браншата.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Татко и Камилски беа во прекрасно, победничко расположение, дојдени до крајот на мисијата, коешто тешко можеше да го разбере некој друг, освен тие двајца.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Звукот, кој наликуваше на болно откорнување на некое тело во совршена симбиоза сраснато со некое друго, го уверуваше дека зад овој предел, макар да е само овде, се крие божјиот допир кој спојува и разединува, кој создава и уништува.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

И пак нешто раскажуваше за Кратово и за топилниците на сребро, дури и повеќе, и за некоја жена што тој можел да ја поведе со себе ако во Кукулино не го чекале дечињата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој, пак, султанот, Мурад I Ходавендекер, во склад со својот лукав и сомничав ум, искажа милост: сомневајќи се дека некој друг ќе може толку успешно да управува со Имотот колку довчерашните стопани, и сомневајќи се дека ќе може некого друг, некој Турчин на пример, да го ограбува колку нив, на Акиноските им го остави Имотот, а заедно со него и титулата и господството над целата Потковица.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога го реков ова татко ти и вистиски зовре.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Продолжуваше само да гледа во густите роеви снежинки, во чие што виорење не постоеше никаква разлика од вчера, завчера, чиниш денеска воопшто не беше некој друг ден, погледот пак му заскитуваше во таа маглива, бела шума од снег, еден болен човек со она чувство за умирањето во своите мускули, нараснато во него повисоко од неговите рамена.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во неговиот стан под керамидата беше влажно и студено и затоа често настинуваше и боледуваше де од кијавица, де од грип или од некоја друга болест.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Под рацете веќе му беше бутнато некое друго лице, модро-црвено лице на пијаница, со бели трепки, одвратно на допир, облеано со пот, со испарувања на алкохол, црно кафе помешано со рум - подготовка за наркоза, скришно пивната во меана заради охрабрување.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тетка Перса, пред таа да се досели, ангажира молер да ја освежи куќата, дури ја праша случајно можеби сака некоја друга боја на ѕидовите а не бела, Не, ѝ рече Пелагија, те молам тетко Персо, не арчи се, за наска ова е рај наспроти црната дупка во која живееме.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Едноставно, ќе си ги чуваат дома, ќе си молчат и ќе чекаат да помине оваа и да дојде некоја друга преродба .

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Набрзина од својата глава ја избрка мислата дека тоа не значи дека Дарко не е посинет на некој друг дел од телото и дека тоа воопшто не му е никаква гаранција дека не го малтретираат во логорот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

И можеби некогаш таму, во некое друго време, раце ќе се подадат над нашите коски, ќе ги израмнат гробовите и врз нас мислите ќе полетаат високо до небото...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Признавам тој час и моето срце не беше многу мирно, ме опфати силна возбуда, никако не можев да го совладам, бев присилен да викнам: - Да живее! -и некои други големи работи.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Не можам во неа да согледам или да препознаам некоја друга вредност покрај неминовноста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Општествениот живот досегнува длабоко во субјективитетот на поединецот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Само штом ти велиш дека можеш да работиш сам, тогаш нема потреба, а не е ни правилно да губи и некој друг тука, фактички.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

„Може ли некоја друга тоа да го каже?“ го запраша огледалото. Одговорот беше: „Ниту една!“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Луѓето со такво Јас живеат среде стварноста, ама гледаат, чувствуваат, мислат некоја друга стварност, некоја своја не-стварност, и кога стварноста им се обраќа ним, тие луѓе знаците и пораките на стварноста, уште пред да ги примат, ги трансформираат во поинакви знаци, во други пораки.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Ако ја приредеше прославата, Иван Степанович, негде долу на корзото, да речеме во Кралска круна, или во некој друг таков локал, никој немаше да размислува за девојкине ниту пак за тоа од каде се парите за прославувањето!“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Рајнер ме чекаше во својот дом за да може да заспие.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ќе ме препознаеш во гужвата и весело ќе ми мавташ со левата рака, држејќи некој друг со десната... а во твојата насмевка јасно ќе се чита прашањето: „Од каде ли ја познавам... и како ли се викаше?“

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„ Дали ви е јасно дека тој, дури и ако преживее, може да биде како некоја друга личност ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Пописот е прилично долг. 4Знаете, секогаш постои некој друг.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сè беше малечко, онострано и често здобивајќи се со карактер на повратна акција; како на обичната, земска стварност да ѝ се придружуваше уште некоја друга, несфатлива, и како последица на тоа сè што се случуваше имаше сосема поинаква, поместена, туѓа смисла.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Како да беше на трага на моиве размисли Грофот не пропушти да ми рече дека во нашите затвори насилствата се избегнуваат. – Верувам дека е така – реков додека го наслушнував во мислите гласот на Катерина, а креатурите по ѕидовите покрај кои предмалку поминував, и самите зачудени од гласот или од некоја друга чудесија што мене не ми паѓаше в очи ми мавтаа со рацете, ме предупредуваа или ме насрчуваа, не бев сигурен, и наеднаш до мене втаса и гласот на Грофот но исполнет со зборови што не ги разбирав. – Мислам дека не сум сигурен што рековте – замолив да ми објасни.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Ти си повеќе упатен по ваквите прашања, белки ќе ми објасниш!“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сфаќајќи ја и самиот необичноста на исповедта што требаше да го вклучи и Даскалов во карактеристиките на играва, помислив дека е потребно да го упатам и во некои други поединости.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ако ми се гади од планетата Земја, зошто да не ми се гади и од некоја друга планета, Марс или Сатурн, Уран, и слично, во што е разликата, а во што - гадењето?

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Гледав во него, а како да гледав во некој друг Зигмунд, и како да го гледаше некоја друга јас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тука за преврзување ми помогна Бугаринот. Јас му ги подавав завоите, а тој го преврзуваше.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

- А ние магариња ли сме? – го праша некое друго дете.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Гринавеј е ироничен и кон некои други островски опсесии, н. пр. кон злоупотребата на деца (...), или кон расизмот...

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Божем некој друг ти печали та ајде, бабо Анчо, удри гори што повеќе. (Ја зима фурката и седнува на каменот) Да ти се невиди и среќата твоја вака...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Наместо тоа, тој се залага за идејата Соединетите Држави да ја продолжат војната против дрогата така што ќе се сосредоточат на борбата против причините, во што некои други земји успеале.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Само што го помислив тоа, падна една ѕвезда, оставајќи куса, сјајна опашка зад себе.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Прашуваше, не за да знае туку по некоја друга којзнае каква причина.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

На површината на твоите сиви ќелии започнуваат да се раѓаат еретички идеи и ти започнуваш да ги разгледуваш опциите за трансфер во некоја друга религија.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Би му пречело да се префрли на некоја друга тема, како оваа со истоименикот, која може идеите што ги има неповратно да му ги закопа назад од таму од каде што му никнале.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Зошто станал челник на дружината, зошто не ѝ рекол на игуменијата дека пред сто или пред илјада години тој самиот, неговото срце или неговиот разум во некој друг, водел кон магли исто вакви тврдоглави човечишта и ги оставил коските под врлежи зашто без престан се судрувал со алчност и со безумност.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Таму, каде што никогаш нема да пропадне она што еднаш веќе пропаднало, а сѐ пропаднало веќе еднаш, таму каде што сѐ е зачувано и заштитено во вечноста.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Беше еден огромен самјак, еден таков, за кој долго се прикажува, замина нагоре, решен да му ја вади душата уште со едно прогонување, а можеше да биде задоволен со тоа, што сега не ќе може да му ја измеша дирата со некоја друга дира, што ќе ја сретне, затоа што тој беше бележан, и тоа добро бележан, како што се чинеше.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Некогаш на една другарка можеш да ѝ го довериш тоа што на некоја друга ни на крај памет не ти паѓа да ѝ го откриеш, а двете може да ти се речиси подеднакво блиски.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Имаше и некои други садови на кои не им се знаеше намената.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Вистинскиот сликар исчезнува, а неговата случајна, неприродна пипавост нè убедува дека сликата не само што прикажува некоја друга стварност, туку и потекнува од неа.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Да беше некоја друга на твое место, сега ќе тажеше, а ти сакаш да напишеш творба.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И името ѝ беше чудно, Воскре, па луѓето нагаѓаа дека е Еврејка или дека е од некоја друга вера и раса.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Поголемиот дел од современата философија вклучува критика на јазикот и поглед на начинот на кој всушност јазикот функционира. (Таа не се занимава со хипотетичните состојби и фантазии за начинот 38 Margina #4-5 [1994] | okno.mk на кој јазикот е претпоставен да функционира но не функционира.) И, се надевам разјаснив, дека барем дел од неа е непосредно релевантен за нашето спроведување на терапијата.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

„Јас не се мажам од интерес. Ни во името на ова ни некоја друга фамилија.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Не знам во кој век и ден, во кожата на некој друг, сме ја доживелае или сме ја слушале прикаската за ковчегот на ветропирестиот Демофонт што му го подарила жена му на Филида да го отвори по една година од неговото одење на Кипар: кога ќе ја изгубиш надежта дека ќе ми се вратиш, ѕирни во него.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Но внимавајте, не како начин да се откупи – ниту Сем Галовеј, ниту некој друг од вистинските трубадури не беа директни наследници на починатиот Томи Такер.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Еден од нишанџиите упорно ме следеше, но никако не можев да видам дали има излез, некоја друга врвица.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тој продавачот многу крадеше од продавницата. Без исав, и затоа кога ми дојде мене еден од тие агентите да ме праша да не знам нешто за таа кражба, јас веднаш му реков оти што Коле ги украде и некој друг.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Можеби го повторил она што пред тоа некој друг го рекол.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се разбира дека она, за мешето го поверував.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не стана егзекутор на најчистата невиност што припаѓаше и на некој друг.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Акакиј Акакиевич навреме ја беше почувствувал задолжителната бојазливост, малку се збуни и, како што можеше, колку што му дозволуваше слободата на јазикот, разјасни, со уште почесто додавање на зборчето „онака“ отколку другипати, дека шинелот бил сосема нов, и дека сега е ограбен на најнечовечен начин, и дека му се обраќа нему, за да се заложи на некој начин онака, да му напише на господинот полициски врховен началник или на некој друг и да го пронајде шинелот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ќосето собрало брашното и го сипало сето во казанот, ѓоа за да месит погача, ама не замесило тесто, туку се сторила кнока каша како за тури - подпечи или за питулици (зашчо брашното било малу спроти водата).

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Е, де, ако не беше ти ќе беше некоја друга! - се сети Никодин. Но, не велам дека и вака ми е лошо.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Всушност и не и бев рекол нешто посебно, туку само ја бев прашал: - Покрај добриот видик од тумбата дали постои и некоја друга посебна причина што може да го оправда твојот избор?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Од специфичната перспектива на теоријата на конструкти на Kelly, клучна точка е дека настаните, во и од самите нив, не се ниту „когнитивни”, ниту „невролошки” (ниту „економски”, ниту „политички”, итн.) Значи, не е инхерентно својство на настаните дали ќе се сфатат на еден или на друг начин, и ниту една интерпретација на некој настан не е на некој начин повеќе „реална” од некоја друга.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Прашањата се следните: кога некоја шема завршува со работа и активира некоја друга шема?

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Зошто пред иследникот го сокрив потеклото на разговорот?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не знам дали проектирал или учествувал во проектирање на некоја друга зграда, но интересен е фактот дека во секој телефонски именик, во секој виенски адресар од 1933 до 1938 година стои д-р Лудвиг Витгенштајн - архитект, а не философ. Меѓутоа, тој докторираше како философ.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Со кого разговараше така во ноќта пред тоа? Не со киклопската глава. Со некој друг.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Можам да се обидам по сто пати, но не ми успева, можам и да играм некоја друга улога, во некој друг театар, да бидам некоја друга јас... но пак ќе го барам сето она што е твое... ќе ја посакувам твојата сцена...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Вака ми останува да свирам и пејам само за својата душа, а музичкиот талент и знаење ми стои скриен во нотните тетратки, без можност да ги чујат и некои други уши.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

— За да не го тепа некој друг, ќе вели, не сакам друг да го отепа.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

ПСИХОТЕРАПИЈА, некои други проблеми Steve de Shazer КРЕАТИВНО НЕДОРАЗБИРАЊЕ: НЕМА БЕГАЊЕ ОД ЈАЗИКОТ Кога започнав да спроведувам терапија со брачни двојки и семејства (пред околу 20 години), актуелен збор беше „комуникација“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Видови на преведување Во својата статија „За лингвистичките аспекти на преведувањето“, Роман Јакобсон разликува три вида преведување: (1) интралингвално преведување, или преизразување (интерпретација на вербални знаци со помош на други знаци во истиот јазик). (2) интерлингвално преведување или прописно преведување (интерпретација на вербални знаци со помош на некој друг јазик). (3) интерсемиотичко преведување или трансмутирање (интерпретација на вербални знаци со помош на знаци на невербален знаковен систем). okno.mk | Margina #8-9 [1994] 21

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ами да ходиш во некоја друга водејнца.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Исчисти се веќе еднаш, за да ни дојде некоја друга – нова, млада, убава и благоносна, каква што беше ти кога прв пат стапна на нашиве простори!“

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

„Да сакаше барем и некои други сликари.“ Други? Да, постоеја и други.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Дури допуштам дека некој друг судија, помалку пристрасен од мене, можел и на друг начин да му пристапи на случајов, а посебно на вината на Мирко Бунде!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

некој (зам.) - друг (прид.)