Две од нив се истегаа на еден од миндерлаците со допрени глави една на друга, други две лежеа на други два миндерлака со по една крај нив седнати на столчиња и тивко си шепотеа нешто.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Со радост ја гушнав, во неа на светот бремињата
од сонцето свое прогонети, ко Троја се скриле,
врз нив седнати на љубовта ги гледам времињата
и ослепувам, поубаво да ги видам тие што биле.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)