Потоа ме префрлаа од рака на рака Маџи, студент по архитектура, трговците со привремен престој Жури и Цембла (со нив често имав и групка, сакаа ражен, им го правев ќефот, ме превртуваа сменувајќи си ги повремено местата за да ме гледаат еднаш во очите, еднаш во газот; зборот ражен лесно го изговараа, но им беше ужасно смешен), ме имаше и фудбалерот Хами, потоа Жизи, Сали и други.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
“Автобиографските” приказни во Џим, обично се директни транскрипции на Вудринговите соништа, и слики од нив често се повторуваат во неговите свесно креирани приказни; исто така, тој праќа копии од страниците на својот дневник за соништа во електронскиот клуб (E-mail Dream Of The Month Club).
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Но, има и тој - си помислив - мама претерува со книгите, а во нив често има и глупости.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Но, попрецизно, на што тие го научиле?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Кога требаше јас да зборувам тешко ги движев усните, а нивната функција небаре делум им беше префрлена на очите, но врз нив често, тешко контролирано паѓаа очните капаци.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Од нив често учам по нешто”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)