никој (зам.) - друг (прид.)

Му одговорив дека гледам во парченцата нешто што никој друг, очигледно, не го гледа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сакав да знам што се случува таму, но тоа беше сѐ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ми беше малку шубе да седнам на беспрекорно чистиот кауч, но кога тетка ми ми заповеда да седнам, покорно ја послушав, иако забележав дека никој друг од семејството не го прави тоа без да си земе едно од чергичињата чија намена претходно ми беше непозната, да си го постелат на каучот или фотелјата, па дури потоа да се сместат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Освен известието на Челебијата никој друг не се јави со тужба против Толета, бидејќи и Аќиф како и Толе не беше кажал ни од каде е, ни што има, та никој не дојде да го побара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нели само со него, и со никој друг, стана таква работа во дворот!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Глигор сѐ поодредено чувствуваше некакво жестоко задоволство поради тоа што, еве, ги собрал - тој и никој друг - сите оние со кои требаше да се пресметува, добро да се погледаат очи в очи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- На силата треба со сила да се одговори! Само така ќе се ослободиме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Никој друг нема да го сети тоа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И никој друг во оваа земја нема да оди таму!
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Човекот не е никој друг туку Достоевски.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Единствено што можам е да ги слушам знаците на судбината и да ги користам како добродетел кој никој друг не може да ми го даде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога отиде таа, таму никој друг... се најдоа сами... чекаа чекаа ама никој друг од учениците немаше...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Денес колонска вода се произведува во модерни фабрички простории, но постои едно правило: рецептот за производството да се чува во специјален сеф како тајна која може да ја дознае само наследникот на Фабрикантот и никој друг.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таков спој на доживувања, како уживање во себе, никој друг не е способен да ѝ ги даде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Некој внимателно, чиниш не сака да чуе никој друг, тропаше на порта.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И славеите учат од мене.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Македонци! Време е да се убедиме оти лошиот демон за Македонија не е никој друг освен Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој крал е никој друг освен големиот Вок со едно око.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
— Таман јас ќе му кажа на виа наши поспанковци да се разбудат од тешкиот сон.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И сега никој друга нема да биде задојница, ами Бојана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој мора да е од оние младичи што сосем сериозно веруваат во својата историска мисија и кои мислат дека зад секое нивно револуционерно поткашлување не стои никој друг туку Таа - Историјата со голема буква.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
За пример, колку на читателот кој не е толку упатен во правната историја и терминологија, да му биде посликовито како изгледаа овие спорови, овде ќе наведеме само еден класичен текст, чиј автор е надалеку познатиот римски правник Улпијан, кој и денес е еден од најценетите правни авторитети, сè уште цитиран, на пример, при граѓанските судењата пред британските судови: Кога писарот ја изнајмил својата работа, па неговиот работодавач потоа умрел – божествениот император Север одговара со рескрипт на барањето на писарот, со овие зборови: ‘Бидејќи наведуваш дека [ти] не си одговорен за необезбедувањето услови за твојата работа... правично е ветувањето [за платата] од договорот да биде исполнето – ако, во текот на годината за која станува збор, не си примал дневници од никој друг’ (D. 19,2,19,9). 11
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А, јас веќе чув дека си „оперирал“ на мојата територија и дојдов да те предупредам: Таму каде што е Абраш, не може да биде никој друг.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Додека бев надвор, слободен, можев да ги кажувам и да ги одречувам онолку пати колку што ми идеа на ум.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа на господинот Гроздановски не му се допаѓаше, но уште повеќе не му се допаѓаше тоа што кучето не само што не дозволуваше некој друг да го допре, туку очигледно, сè повеќе и повеќе во станот како да не поднесуваше никој друг.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Никој друг нема да ни помогне. Сами треба да си помогнеме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сам треба да направиш сѐ...со мала помош од пријателите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не можев да го замислам животот без него, а и не можев никој друг на негово место да замислам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа и Чана набргу испраќањето го претворија во она и што требаше да биде, дека никој друг освен баба им и дедо им не може да им биде поблизок од родителите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Уште од раната младост имаше решено својот живот да му го посвети нему; нејзиното секојдневие се сведуваше на средување на она што доктор Фројд го напишал, консултирање околу неговите пациенти, организирање на неговите работни патувања, помош околу справувањето со болестите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го сакав него како никој друг во животот. Едноставно го сакав.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Си зборував и се слушав сам себе си, во себе, никој друг не ме слушаше. Изгубив време.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Така вели: „Таа, бабо Анчо, или никоја друга!“.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Никогаш никој друг не го виде да се смее.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Сите се овде,“ му реков, „само ти премногу гледаш во себе, па не можеш да ги видиш другите.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А и в село на луѓето им притребуваше за работи што никој друг не би можел да ги стори.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Навечер, кога заоѓаше сонцето зад ѓерданот од мостови на Сена, Климент Камилски се враќаше среќен во хотелот, како победник над заминатиот ден чија смисла не можеше никој друг да ја разбере, освен него...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не мислам дека обидот успеа, бидејќи окото мора да гледа во личноста.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Публиката падна во транс; аплаудираа, викаа „Бравооооо!“, и дружината излезе и се поклони: Луција беше невестата, а домаќинот беше никој друг туку – Фискулутурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа толку ме изненади, што ми остана само надежта дека нема да ја сети никој друг.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
АНТИЦА: Јас ви кажав „или тој што ме спаси ќе го земам или никој друг“.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ако не ти ја сврши тој работата со сликата, не може никој друг.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Оттогаш небаре самото негово постоење станало некако поисполнето, небаре се оженил, небаре уште некој човек се нашол покрај него, небаре не бил сам, небаре некој пријатен другар се согласил да го минува со него животниот пат, и ни тој пријател не бил никој друг туку оној шинел дебело поставен, со цврста постава за долго носење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сепак, погледнав кон последната страница и видов нешто што никој друг не го гледаше: Луција беше гола. Беше распорена; врз неа лежеше телото на Фисот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И никој друг, освен невидлива усна хармоника.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Атанас Бамбо тврдеше дека човекот не бил никој друг, туку Мајк, Методија, Зуноски, кој е дојден во посета на родниот крај и кој, повеќето време, престојува во Монастир кај свои роднини.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Тој податок си можел да го добиеш само од мајка ти, од никој друг - рече Даскалов. – Се разбира можеш да го добиеш и од тој твој несуден татко.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не ти треба ништо друго и никој друг.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Реков веќе, претпоставките на Огнена како да не ја допираа, а се однесуваа токму на мајка ми, на никој друг.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Едноставно не можеш да се потпираш на никој друг за да ги решиш сопствените проблеми.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оние што од колено на колено учеле еден занает, а на овчарите им се забранува да бидат и натаму овчари – работа што никој друг подобро од нив не ја познаваше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ама тоа што може човек сам да си направи, не може никој друг да му го направи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Сметај дека отсекогаш сум само Ведран и никој друг!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Попродлабочена анализа покажува дека либидиналното јадро на филмот е варијанта на едиповиот триаголник: врска меѓу јунакот (дописникот), неговата девојка и нејзиниот татко, угледниот англиски пацифист, кој во суштина е нацистички агент - нивната врска е полна двосмислени подтонови, одделни постапки, што инаку би можеле да се разгледуваат и на ниво на површинско случување (немоќта и вината на таткото, уценувањето на таткото од страна на јунакот со (лажното) грабнување на ќерката, финалниот самоубиствен гест на таткото итн.), добиваат вистинска тежина дури оттаму што од нив одекнуваат имплицитни либидинални подтонови.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ние в куќи, во семејството, уште многу рано, рано во животот, постојано слушавме дека Сталин, само тој и никој друг е виновникот за сите наши несреќи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ги распостила пред неа, ѝ раскажува што има на цртежите, ѝ чита од тетратките, а Криста и натаму како да е проголтана од она во што гледа, а што никој друг не може да го види.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ете, токму приказната на Огнена Гулева беше поттикот истиот ден вечерта, кога се вративме со мајка ми од градот, надвор, покрај коритото со сончева вода, да водам долг сериозен разговор со татко ми Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам колку време ти мене така ми ја мачеше душата и на крајот на краиштата пак не ми се кажа, не ме остави да си речам оти тој што ми го прави тоа си ти и никој друг.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И дека за тоа име никој друг освен Бог, кој гледа сѐ, не знае.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ох, Анастасијо, за малку ќе си заминев без да те видам, ѝ реков и погледнав повторно надолу, сакав навистина да видам какви чевли носи, а оттаму ме гледа никој друг туку некој смален Ролан, со насмевка иста како неговата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Никој друг од балканските народи немаше така спокојно да гледа на запустувањето на еден крај, каде што има негови сонародници.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Тој е, само тој е и никој друг, - доаѓаше гласот на Оливера Срезоска, таа сѐ уште не можеше да се смири.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таму каде што е Абраш, не смее никој друг да биде. Разбра?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Само ти и никој друг не е јунак во единицата...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Климент Камилски со нетрпение ја очекуваше Татковата посета на неговата тајна библиотека за која никој друг не знаеше во градот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Јас!... се исперчи парталкото – Само јас! Јас и никој друг.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ајдук е тој, безбожник, се согласуваа со воздивки или придушено прашуваа: - И никој друг не ти влегол в куќа?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Му го шепнав тоа на Живко, макар што и да го кажев гласно, од вревата немаше да го слушне никој друг.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
• И остана Ѓорче со дружината — поп Пана и Игета —тука, а Тоше и Милан тргнаа да ја фатат со ноќ Маргара и да видат ќе има ли однекаде некој абер или паднаа вчера в раце — Ако никој друг, Толе сигурно им има побегнато на агите — го уверуваше Иге Ѓорчета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во оваа моја тајновита игра никој друг не е вклучен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ова не можеше да се однесува на никој друг освен на Сајм.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеби тоа беше давање одушка од макотрпната работа, можеби беше терање инает во војните, со реквизициите, со даночниците и чифликсајбиите, но жителите на Потковицата, со вкоренет оптимизам на луѓе прикрепени за земјата, односно со докрај изјаснета свест дека таа, мајчичката земја, раѓајќи одново и одново го обновува својот и нивниот живот, односно дека освен неа и нив ништо друго и никој друг не е вечен, на сѐ во врска со жетвата му дава одреден празничен призвук.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш во канцеларијата влегоа Трајан и Веле од книговодството, на нив се сеќавам, а на никој друг не се сеќавам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само двајца или тројца знаат за нив, за куќата во која се сместуваат, за времето кога ќе си одат, ама освен нив никој друг не знае каде ќе одат... народецот знае само да ги нахрани, да ги стопли, топло да ги покрие кога спијат другарите од власта народна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И, еве, јас сега се чувствував сигурно понемоќен отколку Татко, кога не можев да се ослободам од новата ментална болка којашто можеби и не ќе допреше до него, ако тоа не бев јас, само јас и никој друг, што му ја пренесуваше веста за кражбата на неговите сиџили, на неговото животно дело.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но никој друг и да сакаше да ја отвори портата не можеше, бидејќи клучевите беа кај поп Јакова и само тој требаше да ја отвори.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Што направи? - Го упатија на никој друг, туку на големиот маесто Ловро Матачиќ, кој во тоа време, по сила на законот, но и својот незапирлив огромен талент, ја препородуваше скопската филхармонија.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Никој друг не можеше такво нешто да измисли, да рече.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тој си замина во рестриктивниот простор на амбасадата, каде што никој друг освен тој не можеше да биде.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По војната беше една од врвните личности во градската и обласната владеечка елита, со популарност кај луѓето со каква што никој друг ни оддалеку не можеше да се пофали.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И кога ја видов внука ми неколкупати заедно со таа зрела жена, со Лу Саломе, имав чувство дека Ана во неа ја открива таа благост, таа веселост, таа способност животот да ѝ го направи поубав и повесел (иако на никој друг Лу не му изгледаше ни блага, ни весела, ниту способна животот некому да го направи поубав и повесел), и можеби и самата Ана сакаше на Лу да ѝ го направи животот поубав и повесел, но ја спречуваше тоа што живееше за животот на својот татко, а претпоставував дека по неговата смрт смисла на нејзиното постоење ќе ѝ даде грижата за неговото дело. Неговото бесмртно дело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Црниот човек, ако навистина постои, не можел да го создаде никој друг освен самиот човек.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Прочуен беше колку дека е учен, толку и дека свири на гајда и пее како никој друг.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но овде, во затворов, секој искажан збор повлекува неколку други.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никој друг во сонот, само таа, сонцето, ветрето и фустанчето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И „криптограмите“ исто така лесно можат да бидат алузија на Тот, кој не само што го „измисли“ графичкото претставување туку и, како што видовме, самите криптограми. Тоа е очигледно.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сакав да го замолам да ми ја раскаже приказната за Дуња -Ѓузел, оти не стигна тоа да го стори, а никој друг освен него не се сеќава, на неа ама..
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Њујорк е дефинитивно центар, жариште на една неверојатна енергија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На улицата немаше никој друг, а немаше ни телекран. Таа рече два долара. Јас...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бам-бам-бам... ритамот на возбудата од нејзиниот стомак ѝ одѕвонуваше во ушите, додека неговиот бакнеж од неа ја вадеше музиката, вешто, лесно, како што прстите на умешен музичар навидум само пребаруваат по жиците на гитарата, а всушност од неа раѓаат светови што никој друг, освен нив, не умее таму да ги пронајде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Само тоа изматувено старче, никој друг да го пречека, со утешен збор да му ги спомене заслугите од минатото.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Веќе никој друг и ништо друго не ја интересираше Марија. Ѝ стануваше тешко, напорно да ја држи таа маска на безгрижност. На добро расположение на лицето.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
— „Тој и никој друг, —си велеше таа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се доближи да ја види посветата, потписот беше негов.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Никој друг не му се обрати. Беше чудно до која мера обичните криминалци ги игнорираа партиските затвореници.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Град што како никој друг, може физички да влијае.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Зашто само ти и никој друг може да го разбере и разбистри изворот на мојата болка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој пар чевли со тоа одело никој друг не би помислил да го облече.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Како ќе те распознае мајка ти по новото име?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во тесната просторија со мебел од седумдесеттите со светлокафена боја не чекаше никој друг освен него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И уште кога учителот Милан Ацев кажа дека попчето што ќе излезе на сцената не е никој друг ами попов Крсте, неа мравки ја полазија по целото тело.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така гледајќи, виде дека е селанец во селска кошула облечен, со бели гаќи и чорапи, а кога погледна поостро, го позна и човекот. Никој друг — туку овчарот Ристе Богоев.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но тие зборови за среќа беа и остануваат само моја грижа. На никој друг!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Меѓутоа почитувани другари, за сите вас од посебен интерес е европската, односно балканската јагула, за чија судбина треба да одлучи денес нашата Партија. И никој друг!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Да, Арафат како никој друг живееше во својата легенда.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој непријател не е никој друг туку северниот мраз, иако, впрочем, и се вели дека тој е многу здрав.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потоа ќеркичката замолчува, ги собира цртежите, ги затвора тетратките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го виде мојот получасовен плач, што никој друг не заслужи да го види. Само тој.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За време на оброците во трпезаријата бараше од нас да не седнуваме на местата околу неа, затоа што таму треба да седат нејзините деца, и таа ги хранеше: заграбуваше од невидливата храна со невидливи лажици и потоа ја ставаше во невидливите усти, а ги караше оние кои одбиваа да јадат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Само генералот препознаваше во него бивш затвореник, никој друг.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Имаа различен стил на облекување: Дејвид беше сиот во црно, а Мик во светло еднобојно одело со многу тесни панталони, и T-shirt со линии, сосема обична спортска облека од Карнаби стрит, ништо посебно скапо, но начинот на кој ја комбинираше облеката беше фантастичен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Луѓето, колку подолго чекаа, толку повеќе се уверуваа дека не дошол никој друг, туку Иле Вегов - Брчалото, за кого сите тие беа сигурни дека ако воопшто Иле Вегов - Брчалото некаде на светов останал жив, тој сега веќе треба да биде умрен.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Врескалото одговори: - Јас, никој друг.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Дотогаш во сета земја, во дипломатскиот кор, наследникот на Бургиба се гледаше само меѓу премиерот Мзали и министерот Бен Сајах. И никој друг.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- На мајките, и без да им го спомнуваш името ќе знаат да ти го прослават именденот - ми беше одговорил.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најдо се криеше во јамата на стрика му Петрета Бечка, но освен стрина му и Ѓурѓа никој друг не го знаеше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таква љубов не му посакував ни на најголемиот душман. Ѝ објаснив на жената дека додека тој сам не реши дека треба да се промени свесно и од корен, а не површно и лажно, никој друг нема да му помогне , па дури ни јас нема да изигрувам повеќе жртвено јагне за некој што сам себе не сака да си помогне.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тоа е чудно; никој друг не ја препознал таа жена, но зарем не е водена истрага кога било пронајдено нејзиното тело?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој целосно ги спои својот приватен живот со живот на жртвуван за татковината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А создавач на оваа сенка не беше никој друг туку мојата Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ама не се излажав. Ти беше, Пандо, и никој друг.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Беше време во какво никој друг да не се роди, Господи.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Но најстрашното веројатно се случувало токму во тие моменти кога тој очекувал совет, согласност а можеби и насрчување, а нему молкот му одговорил, никој друг.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Му кажав неколку нешта што никој друг не ги чу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Па што? - Како - па што? Ја гледаш од Чукарот Беласица, и замисли, денес само јас и ти од Чукарот ја гледаме Беласица и никој друг.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не се сеќаваше на никој друг од кого би можела да побара помош.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Примав пораки дека мора да ја земеме Ен, дека немаат никој друг. Сѐ беше погрешно.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Најчесто виновникот за прекинувањето на некоја од кратковремените или долгогодишните преписки со моите француски пријатели бев јас и никој друг.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И ништо друго и никој друг освен нив!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Само тие двајца можеле да знаат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во третиот алузијата не е директна, но сепак е доволно јасна: “подредениот бог” не може да биде никој друг освен Тот, богот секретар, писарот на Ра.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И не се излага Иге. Толе ја прегази прв Црна баш на Скаклевите воденици каде што претполагаше и Ѓорче, и под самото Чаниште ги дочека четите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дури останав со впечаток дека на мајка ми и се допаѓаа нагиздените тврдења што беа можеби и измислици на таа зла жена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во длабочината на очите имаше блесок, својствен само на неа, и на никој друг.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Беше тој, и никој друг, неговиот голем пријател букинист.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
По сето, потерата разбрала оти никој друг не може да биде, ами Јован со комитите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мамоооо! Овие ќе ме тепаат!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Само Танаско така може да раскажува, никој друг.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Смртта ги повикала таму, несреќницине, никој друг“, се смее тетка ти Сијка и го џвака сак'сот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За соработката меѓу Богдан Русимиров и госпоѓа Мариела знаеше само Шефот, никој друг.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Климент Камилски никогаш не го прашуваше Татко кој е на сликата, но сега помисли дека тоа може да биде само Али Фети Окјар и никој друг.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нема никој друг со километри наоколу.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Истата црвена коса, истата уста, жи ми сè!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Од друга страна, не би можел со никој друг така смирено да пивнувам чај од шумски јаготки и речиси поспано да ги разголувам своите потсвесни гревови.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Подоцна во циркусот научив дека сите циркуски ѕвезди бараат на тренингот, освен учесниците во точката и аѓутантот да нема никој друг, особено не во публиката; редовно се случува да им падне концентрацијата ако има макар и две очи во темнината што ги гледаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А никој друг тоа не го знае, нема кој да ги предупреди моите, да им каже дека претстои сотирање на мојата лоза.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
МИТРЕ: (бидејќи освен Пандета и децата никој друг не јаде).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Му беше посветен на семејството како никој друг.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Му ги одврза ли Господ нозете на Санета од земјата, му ја пресече ли ортомата со која беше зајамчен за неа, му ја излечи ли болката во исушените и вкочанети нозе, му даде ли сила со летање да си стигне и да си прилегне во гробот, само тој знаеше и никој друг.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сите мои другарки имаа понекоја симпатија, сите зборуваа за нив и тоа беше и сè уште е наша најважна тема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Погледна наоколу за да се увери дека никој друг не може да ја чуе, и со тивок и возбуден глас рече: - Дознав дека поголемите девојчиња, секој месец по неколку дена, непрекинато мочале крв.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Па, сепак, и покрај што сите христијани во Потковицата беа будни, освен Јосифа Акиноски и Васила Митрески, и, се разбира, освен нив, Јанческите, никој друг, ниту тогаш ниту некогаш подоцна, го виде човекот што таа ноќ, во простата 1857 година, во вторникот спроти среда, помеѓу Богојавление и свети Јован Крстител, засекогаш го однесе од Потковицата Бошета Анѓелов Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не сум јас, човек, Ритон, вљубен во друг човек, туку човек вљубен во авантурата, која што никој друг не беше во состојба самиот да ја изведе.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Децата на Дора беа постојано со неа, иако никој друг освен неа не успеваше да ги види.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И никој друг во неа.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И самиот бев сведок дека таа безизрано го следеше она бесрамно трупање на многубројните детали сврзани со приказната од страна на Огнена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Потребна ни е духовна непоматеност за да почнеме да го почитуваме и разбираме спопствениот живот, зошто само ние и апсолутно никој друг нема власт над нас самите и царството што сами го создаваме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Само Господ ја спаси и никој друг! - Имала ден! - дофрли една од сестрите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но тој веќе нема да ти пречи“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Знаев дека не сакам да бидам Смит (нејзиното семејно име), бидејќи тогаш не бев никој друг освен внуката на стариот професор Смит.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
На никој друг повеќе одошто на Татко не му беше појасно зошто во тоа дисхармонично време, кога војната им се закануваше на луѓето и ја нарушуваше вековната хармонија, Игор Лозински задлабочено се внесуваше во микроживотот на Езерото, трагајќи по милијарди микроорганизми, кои овде со стотици илјади години пред луѓето живееја во постојана хармонија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оттаму од гората прудолу по падините на ридовите и низ полето и врз Имотот и врз сета Поткивица се истура студена тишина во која, им се чини, освен нив тројцата, утките под стреите и бувот на Камен никој друг и ништо друго не живее, не дише.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Козарите жално го гледаа, небаре само тој славниот и храбар козоводец кој ги донесе козите во градот и му се спротивстави на комунистичкиот режим, само тој, и никој друг можеше да ми излезе пред очите и да го спаси лудото храбро козиче од волкот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мора да си замислувам, си помислив, но како што почнав да се убедувам во тоа, слушнав уште еден придушен чекор и звук на чешање по глава.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но овој хрватски Атлас кој толку подготвено врз своите плешки го натовари универзумот на нацијата, судбината на милиони, не е никој друг туку оној истиот неугледен, ползечки гном кому и она малецко парче на најобичната, најсекодневна граѓанска одговорност 22 okno.mk му претставува преголем товар.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Дали затоа, или заради старото предание кое вели дека огледалото се скаменува кога оној што умира се огледува во него за последен пат, па засекогаш ја чува таа последна слика и веќе никој друг не може да се огледа во таквото скаменето огледало, дали велам, заради тоа предание, не знам, но одеднаш огледалото самото од себе се сви и следниот миг – распука.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Танаско не го нашле дома оти бил оден да пречекува некој гостин, А гостинот, мајко Персо, никој друг, туку Димостен! Димостен, ама и не Димостен.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Па најпосле, иако протепаат Турците по некого; освен тројцата, никој друг и не знае кога и од каде дојде Толе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но тука дојдоа и најбезобзирно, како да не ме ни забележуваат, седнаа врз мене, никој друг туку свеска ми и жена ми.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се работи за еден ист мотив кој извира од топлото чувствување на Градот, виден преку перото на уметникот на зборот, можеби само од него и од никој друг.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
На начин, на кој тоа не го може никој друг.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Гете воопшто не се почувствувал навреден, дури му рекол дека, иако никој друг не му изрекол таква забелешка, бил согласен со истата и ја сметал за оправдана.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Секогаш порано дедо Бошко и внучето Мартин сѐ заедно беа, си го кажуваа она што на никој друг не се кажува.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тоа била униформата на капиталистите и никој друг не смеел да ја носи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Како што тој Едо може да го сврти посраното наопаку, тоа можеби никој друг на светот не го може“, продолжи чичко Никола.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)