Јани итро се поднасмевна и, чукајќи се со прстот по – чело, рече: - Еј, чукнете се по лејките... зарем заборавивте што ни велеше пред некој ден политичкиот комесар за тоа што им зборувал на политичките комесари другарот Захаријадис?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тука дедот Ристе се поднасмевна и се опули лево и десно да види как помина оваа негова шега.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
БАБА АНЧА: И да видиш, и се поднасмеа лицето.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Федерико разбра дека се говори за него, му падна мило и се поднасмеа.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
„Релаксирани, жими мојов!“ се поднасмеа цинично и отпи голема голтка.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Куклата се поднасмеа.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
„Може не ќе излезе на ништо“, се обиде да се поднасмее Марко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- Па, што дека си Дедо Мраз – се поднасмеа лишавото лице на чпртавкото на кое ситните црни очички испиени од слепоочниците сосема ги снема – за мене името ништо не значи.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Петко се поднасмеа под мустаќ и му вели: — Море, побратиме, жеден коњ матна вода не гледа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)