Сликарите се отворени и во недела претпладне, - се сетува Соколе.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кој тргнал ќе се врати - ако му се отворени патишата!
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Само прозорците се отворени за да може да се дише и гледаат кон убаво дотераните тревници, однегуваните стебла со високи крошни, на фонтаната и куќичката во паркот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Среќа негова, си мисли таа, што очите му се отворени па може да се простува со убавото утро и со синото платно на небото.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
-На пример, таков одвратен факт - почнува тој и ненадејно се преобразува: зазема некаков антички став, бледнее, станува сѐ помрачен, а во неговите очи, кои наеднаш се отворени неприродно широко, се пали чудна мешавина од пакост, тага и демонски начела.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Потоа настанува кратка пауза, во текот на која Сухов се прави како да се присеќава на нешто, и потоа почнува да вергла.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Сите сетила се отворени за да ја впијат во себе магијата на страста, како патување низ некои други димензии, непознати и езотерични простори.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Среда Август Список со наредби. Закони за тебе, за мене. Патиштата се отворени. Зелено како мастило. Вода како непребол.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Но соочени со сивата реалност ова е невозможно. Тука е контрастот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)