себе (зам.) - кришум (прил.)

Постојано си ги стискаат мозолчињата пред огледало, и шушкаат нешто меѓу себе кришум.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во себе кришум веројатно разговараш со птиците единствените пријатели на поетите, што пролетуваат реки полиња гори (само птиците ја паметат исчезнатата Атлантида опколена со откраднатото море на поетите)
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)