Дури и кога не се гледаше како трето лице туку стоеше едноставен, незасегнат и наизглед мртов за се па и за себеси односно, кога се посматраше себеси влезен во духот на една тивка, наивна и неопасна безличност, го обземаше истиот сомнеж.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)