Веќе се дени, а јас неброено пати од постелата до прозорецот, и одново до постелата и одново до прозорецот, сѐ дури сам себеси не се фатиш за гуша и не се обзираш што крикнуваш: твојот крик како секавица ја преполовува ноќта и ти којзнае по кој пат осознаваш дека без себеси не се може.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Никако тој себеси не можеше да се види влезен во такви капни па макар каква да е нужда.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Нејсе, јас искрено сметав дека не му беше местото помеѓу нас.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А можеби и затоа зашто слабости од таков вид себеси не си дозволуваше?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Навистина сметав: ако ги потврдам како сериозни наодите на Пачев во врска со исчезнувањето на Пеперутката ќе значи дека сум се сложил со неговиот заклучок дека случајот треба да мирува додека самиот од себеси не се разреши.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Таа и самата себеси не можела да се сфати!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)